تحلیل زمانی آسایش زیست اقلیمی تالاب هشیلان بر اساس مدلهای بیوکلیمایی

مهدی مهدی نسب ¹ ( دانشگاه پیام نور پلدختر )

تاريخ الإرسال : 29 الأحد , جمادى الأولى, 1438 تاريخ التأكيد : 03 السبت , محرم, 1439

الکلمات المفتاحية: آسایش زیست اقلیمی, شهرستان کرمانشاه, تالاب هشیلان, شاخص های بیوکلیمایی,

ملخص المقالة :

یکی از راهبردهایی که اخیرآ در اغلب کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته، توسعه توریسم در نواحی محروم و دارای پتانسیل های لازم برای گسترش گردشگری می باشد. اگر اکوتوریسم و طبیعت گردی به نحوه ی مناسب برنامه ریزی و مدیریت شود، می تواند خالق یا محرک یک فرایند توسعه یافته برای حصول به پایداری توسعه در نواحی کم توسعه یافته شود. تالاب هشیلان به لحاظ برخورداری از تنوع زیست محیطی ، جاذبه های متعدد توریستی ، زیست بوم های جانوری و گیاهی و برخی از جاذبه ها و پدیده های طبیعی از جایگاه مهمی در غرب کشور برخوردار است. شرایط آسایش انسانی، مجموعه شرایطی است که از نظر گرمایی حداقل برای 80 درصد مردم جامعه مناسب باشد، تحت چنین شرایطی است که ارگانسیم انسانی می تواند بیلان حرارتی خود را در بهترین شکل موجود حفظ نماید، بدون اینکه دچار کمبود یا مازاد انرژی شود. در این پژوهش از میان عوامل محیطی تاثیر گذار بر آسایش انسان، از داده های میانگین روزانه پیراسنجه های دمای هوا به سلسیوس، میانگین سرعت باد غالب به متر در ثانیه و رطوبت نسبی به درصد ایستگاه سینوپتیک کرمانشاه در طی دوره آماری 1395- 1360 استفاده شده است. نتایج ارزیابی آسایش حرارتی در تالاب هشیلان بر اساس مدلهای The psychological pressure Index ،Baker, wind chill index نشان می دهد که در 4 ماه آذر تا فروردین به دلیل سرمای هوا، شرایط عدم آسایش اقلیمی در تالاب هشیلان وجود دارد.