تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی، استقامتی و تناوبی HIIT بر شاخص گلوکز سرم در رت های چاق دیابتی ویستار

الموضوعات :

وحیده ریاحی ¹ , حسن مروتی ² , امیر خسروی ³

1 - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
2 - ایران، تهران، دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، گروه علوم پایه
3 - استادیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آیتالله العظمی بروجردی (ره)

تاريخ الإرسال : 11 الإثنين , شوال, 1444 تاريخ التأكيد : 24 السبت , صفر, 1445 تاريخ الإصدار : 08 الأربعاء , جمادى الأولى, 1445

الکلمات المفتاحية: دیابت, تمرین مقاومتی, تمرینات اینتروال شدید, دویدن استقامتی, گلوکز سرم,

ملخص المقالة :

چکیدههدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی با شدت بالا ، دویدن استقامتی و تناوبی HIITبر شاخص گلوکز سرم در رت‌های چاق دیابتی ویستار بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 50 سر موش صحرایی چاق دیابتی ( 16±230 گرم) به شیوه تصادفی به 5 گروه 10تایی: 1- کنترل بدون تمرین 2- تمرین تناوبی شدید HIIT 3 - تمرین دویدن استقامتی با شدت متوسط 4- تمرین مقاومتی متوسط 5- تمرین مقاومتی شدید تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی در برنامه تمرینات مقاومتی و دویدن استقامتی 12 هفته‌ای به تعداد 5 جلسه در هفته شرکت نموده، و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. غلظت گلوکز به روش رنگ سنجی گلوکز اکسیداز اندازه‌گیری شدند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه، در سطح معناداری 05/0 تجزیه ‌و تحلیل شدند. نتایج: نتایج حاصل نشان داد متعاقب ۱۲ هفته تمرین آزمودنی گروه‌های مختلف تمرینی (دویدن استقامتی ، مقاومتی با شدت متوسط و بالا ، اینتروال شدید) میزان گلوکز سرم به طور معنی‌داری از گروه کنترل کمتر (001/0=P) بود. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی (دویدن استقامتی ، مقاومتی و اینتروال شدید) باعث کاهش گلوکز سرم در موش‌های صحرایی نر چاق دیابتی نوع 2 می‌شود، بین گروه های مختلف تمرینی درکاهش گلوکز سرم تفاوت اندکی وجود داشت اما این تفاوت معنی دار نبود.