تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی، استقامتی و تناوبی با شدت بالا بر مقاومت انسولینی در رت‌های چاق دیابتی ویستار

الموضوعات :

وحیده ریاحی ¹ , حسن مروتی ² , امیر خسروی ³

1 - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
2 - ایران، تهران، دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، گروه علوم پایه
3 - استادیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آیتالله العظمی بروجردی (ره)

تاريخ الإرسال : 09 السبت , شوال, 1444 تاريخ التأكيد : 16 الثلاثاء , ذو الحجة, 1444 تاريخ الإصدار : 02 الإثنين , ذو القعدة, 1444

الکلمات المفتاحية: دیابت, تمرین هوازی, تمرین مقاومتی, تمرینات اینتروال, انسولین سرم,

ملخص المقالة :

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی، استقامتی و تناوبی با شدت بالا بر مقاومت انسولینی در رت‌های چاق دیابتی ویستار بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 50 سر موش صحرایی چاق دیابتی و سالم (16±230 گرم) به شیوه تصادفی به 5 گروه 10 تایی 1- کنترل (بدون تمرین ) 2- تمرین تناوبی شدید 3 - تمرین هوازی (استقامتی سنتی) با شدت متوسط 4- تمرین مقاومتی متوسط 5- تمرین مقاومتی شدید تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی در برنامه تمرینات مقاومتی و هوازی12 هفته‌ای به تعداد 5 جلسه در هفته شرکت نموده و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. انسولین سرم به روش الیزا و مطابق با استانداردهای کیت تجاری (Demeditec Diagnostic insulin) ELIZA ساخت کشور آلمان اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه، در سطح معناداری 05/0 تجزیه ‌و تحلیل شدند. نتایج: نتایج حاصل نشان داد متعاقب ۱۲ هفته تمرین، انسولین سرم آزمودنی گروه‌های مختلف تمرینی (استقامت، مقاومتی با شدت متوسط و بالا ، اینتروال شدید) به طور معنی داری از گروه سالم کمتر (001/0=P) و از گروه دیابتی بیشتر (001/0=P) بود. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی (استقامتی مقاومتی و اینتروال شدید) باعث افزایش سطح انسولین سرم در موش‌های صحرایی نر چاق دیابتی نوع 2 می‌شود.