بازشناسی و توصیف گویش اردستانی

الموضوعات :

قربانعلی ابراهیمی ¹ (عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد)

تاريخ الإرسال : 10 السبت , شعبان, 1433 تاريخ التأكيد : 29 الخميس , جمادى الثانية, 1434 تاريخ الإصدار : 19 الجمعة , محرم, 1435

الکلمات المفتاحية: گویش‌های ایران مرکزی, گویش اردستانی, توصیف واجی, توصیف صرفی و نحوی,

ملخص المقالة :

مقاله‌ی حاضر به بررسی و توصیف گویش اردستانی می‌پردازد. اردستان در شمال شرق اصفهان واقع شده است و با شهرهای گرمسار، کوهپایه‌ی اصفهان، شهرستان اصفهان، نائین، نطنز، آران و بیدگل همسایه است. گویش اردستانی در مجموعه‌ای همسان به‌نام گویش‌های مرکزی ایران قرار دارد. در مجموعه‌گویش‌های ایران مرکزی، گویش اردستانی به همراه گویش‌های انارکی، بهدینی، نائینی، زفره‌ای و کلیمیان یزد و کرمان جزء گویش‌های جنوب شرقی دسته‌بندی می‌شود. گویش‌های مرکزی ایران خود در مجموعه‌ی بزرگتری به‌نام گویش‌های ایرانی غربی قرار دارد. گویش اردستانی به لحاظ آوایی از گویش‌های پیچیده‌‌‌ی ایرانی است و متأسفانه به‌جز دو مقاله‌ی خارجی از هارولد بیلی و پی‌یر لکوک تاکنون کار شایان و ارجمندی درباره‌ی آن انجام نگرفته است. این پژوهش گویش اردستانی را در سه سطح آوایی، صرفی و نحوی بررسی و توصیف می‌کند

المصادر:

۱. ابراهیمی، قربانعلی (۱۳۸۵)، «بررسی کتاب­‌شناختی گویش‌های مرکزی ایران»، نخستین همایش سراسری گویش‌های محلی و مردم‌شناسی انارک، ص۱۸۰ـ۱۵۷.

۲. اشمیت، رودیگر ( ۱۳۸۳)، راهنمای زبان‌های ایرانی، ترجمه‌ی فارسی زیر نظر حسن رضایی باغ‌بیدی، تهران: ققنوس.

۳. جکسون، ابراهیم، ودیگران (۱۳۶۹)، سفرنامه‌ی جکسون، ترجمه‌ی منوچهر امیری و فریدون بدره‌ای، تهران: خوارزمی.

۴. رضایی باغ‌بیدی، حسن (۱۳۸۰)، معرفی زبان‌ها و گویش‌های ایران، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

5. َگلبن، محمد (۱۳۸۱)، اردستان‌نامه، تهرَان: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

1. Bailey، H.W. 1933-1935. Iranian Studies IV، BSOS 7، 769-778.


2. Kent، R.J. 1953. Old Persian. New Haven. Connecticut.

Lecoq، p. 1982. .Ardestani. EncycloPedia IRANICA. 751 II