بررسی هنجارگریزی گویشی و برجسته‌سازی واژگان محلی درآثار حسین پناهی

الموضوعات :

مهران صادقی گوغری ¹ (دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد انار، دانشگاه آزاد اسلامی، انار، ایران)
پوران یوسفی پور کرمانی ² (استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد انار، دانشگاه آزاد اسلامی، انار، ایران)
هوشمند اسفندیارپور ³ (استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد بردسیر، دانشگاه آزاد اسلامی، بردسیر، ایران)

تاريخ الإرسال : 06 الخميس , ربيع الأول, 1445 تاريخ التأكيد : 12 الأربعاء , رجب, 1445 تاريخ الإصدار : 28 الأحد , صفر, 1446

الکلمات المفتاحية: هنجارگریزی, برجسته‌سازی, هنجارگریزی گویشی, واژگان محلی, حسین پناهی,

ملخص المقالة :

کاربرد واژگان محلی و عامه یکی از عناصر زبانی شعر معاصر است، به‌گونه‌ای که در شعر معاصر آن تمایزی که بین واژگان ادبی و غیر ادبی وجود داشت، به چشم نمی‌خورد. حضور زبان و واژه‌های محلی و عامه در شعر باعث نوعی هنجارگریزی و برجسته‌سازی شد که آن را هنجارگریزی گویشی گویند. هنجارگریزی در گویش به شاعر این امکان می‌دهد ساخت‌هایی از گویشی غیر از زبان هنجار به اثر ادبی خود وارد کند. حسین پناهی شاعری از استان کهگیلویه و بویراحمد است که از شگردها و تکنیک‌های‌ هنجارگریزی برای خلق شعر و جذاب کردن متن و مشتاق کردن مخاطب بهره گرفته. این پژوهش که از روش توصیفی- تحلیلی برای تبیین هنجارگریزی گویشی، واژگان محلی در اشعار پناهی استفاده کرده است، و به دنبال بررسی هنجارگریزی گویشی و کاربرد واژگان محلی در آثار پناهی است. به این منظور مجموعه شعری من و نازی، چشم چپِ سگ در هفت دفتر و برخی از آثار نثر وی از جمله خروس‌ها و ساعت‌ها، بی‌بی یون، دو مرغابی در مه و چیزی شبیه زندگی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که بیشترین بسامد هنجارگریزی گویشی در مجموعه ساعت‌ها و خروس‌ها 22 مورد و من و نازی 16 مورد به دست آمد. ولی در آثار دورۀ دوم بیشترین بسامد هنجارگریزی در مجموعهبی بی‌یون بیش از 130 مورد و نمی‌دانم‌ها 22 مورد به دست آمد. می‌توان به این نتیجه رسید که در این دوره یکی از عوامل روی آوردن شاعر به هنجارگریزی مسائل سیاسی و اجتماعی جامعه بوده است.

المصادر:

- آتشی، منوچهر(1386). مجموعه اشعار. تهران: نگاه.
- اسدیان، زهره، محمودی، مریم، و داوری، پریسا(1402). واژ‌ه‌ها و اصطلاحات کشاورزی سنّتی در دهاقان با تکیه بر کاشت گندم و جو. ادبیات و زبان‌های محلّی ایران زمین، 13(2). 23-1. doi:10.30495/IRLL.2023.1962408.1515
- برهان، محمدحسین بن خلف(1391). برهان قاطع. تصحیح محمد معین. تهران: امیرکبیر.
- پناهی، حسین( 1376 الف). من و نازی. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1376 ب). چیزی شبیه زندگی. تهران: الهام.
- پناهی، حسین(1376ج). دومرغابی در مه.تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1377). بی بی یون. تهران: الهام.
- پناهی، حسین(1384الف). خروس‌ها و ساعت‌ها. تهران: الهام.
- پناهی، حسین(1384 ب). سال‌هاست که مرده‌ام. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1384ج). نمی‌دانم ها. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1384د). کابوس‌های روسی. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1389الف). سلام؛ خداحافظ. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1389 ب). به وقت گرینویچ. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1389ج). نامه‌هایی به آنا. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1390). ستاره‌ها. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1391). افلاطون کنار بخاری. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین (1393). راه با رفیق. تهران: دارینوش.
- پناهی، حسین(1397). سرودی برای مادران. تهران: آناپنا.
- حاذق نژاد، آرش (1391). تحلیل عناصر زبانی شعر حسین پناهی از دیدگاه سبک‌شناسی. فرهنگ و ادب، 12، 110-85.
- حسن‌لی، کاووس(1383). گونه‌های نوآوری در شعر معاصر ایرا ن. تهران: ثالث.
- خواجات، بهزاد (1387). عوامل ايجاد ابهام در شعر معاصر‌فارسی. ادبيات عرفانی و اسطوره شناختی. 11(4). 97-75.
- زرقانی، مهدی(1391). چشم‌انداز شعر معاصر ایران. تهران: ثالث.
- سپهری، سهراب(1385). هشت کتاب. تهرا ن: طهوری.
- سجودی، فرزان(1376). سبک‌شناسی شعر سپهری رویکردی زبان‌شناخت، پایان‌نامه کارشناسی ارشد ، به راهنمایی کوروش صفوی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
- شعیری، حمیدرضا(1391). مبانی معناشناسی نوین. تهران : سمت.
- شفیعی کدکنی، محمّدرضا(1385). موسیقی شعر. تهران: آگاه.
- صفوی، کوروش(1383). از زبان‌شناسی به ادبیات. تهران: سوره مهر.
- طاهری، اسفندیار(1391). گویش لری بویراحمدی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- عباسی، حسین(1378). سفرنامه باران. تهران: نشر روزگار.
- معین، محمد(1375). فرهنگ فارسی. تهران: امیرکبیر.
- مقیمی، افضل(1373). بررسی گویش بویراحمد. شیراز: نوید.
- نیمایوشیج(1368). دربارۀ شعر و شاعری. تدوین سیروس طاهباز. تهران : دفترهای زمانه.
- نیمایوشیج(1391). مجموعه کامل اشعار. سیروس طاهباز. تهران : نگاه.