جایگاه مسیحیان در بغداد؛ از سقوط دارالخلافه تا زوال ایلخانان
الموضوعات : فصلنامه تاریخ
مصطفی ناصری راد
1
(استادیار گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی، واحد تاکستان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تاکستان ،ایران)
فاطمه السادات سید قوامی
2
(دانشجوی دکتری الهیات / تاریخ و تمدن ملل اسلامی واحد تاکستان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تاکستان
،ایران)
الکلمات المفتاحية: ایلخانان, مسیحیان, بغداد, مسلمانان,
ملخص المقالة :
با سقوط خلافت بنیعباس توسط هلاکو بنیانگذار سلسلة ایلخانان، بغداد به عنوان یکی از چند پایتخت این سلسله جدیدتا سال 736هـ ق / 1335م به ایفاء نقش پرداخت. برغم توجّه ایلخانان نخستین به آیین بودا؛ تسامح مذهبی و برخیضرورتهای دیگر، فعالیت پیروان مذاهب و ادیان گوناگون در شهر بغداد را تحت تأثیر قرار داد. از بارزترین این تأثیراتمیتوان به گسترش فعالیت مسیحیان که حتّی مدتها قبل از انتخاب بغداد به پایتختی - در عصر بنیعباس - در آنزندگی میکردند اشاره کرد. به نظر میرسد رفتار ایلخانان در برابر مسیحیت بیشتر معلول عوامل سیاسی است. اگر درابتدا سیاست نزدیکی به مغولان توسط پاپها و پادشاهان اروپا با هدف تضعیف و نابودی اسلام صورت گرفت، پس ازتشکیل دولت ایلخانی مبارزة با ممالیک که سوریه و ارض مقدّس را در دست داشت هدف مشترکی بود که ایلخانان رانیز وادار به همپیمانی با مسیحیان نمود. بررسی نقش حمایت ایلخانان از مسیحیان و نیز ذکر شواهدی دالّ بر حیاتمسیحیان در بغداد عصر ایلخانی محور پژوهش حاضر تحت عنوان جایگاه مسیحیان در بغداد؛ از سقوط دارالخلافهمیباشد. بر پایة یافتههای این پژوهش، مسیحیان بغداد دولت مغول را فرصتی مغتنم جهت خودنمایی وقدرتافزایی یافتند و تا آنجا که توانستند به کینهتوزی و انتقامجویی از مسلمانان بغداد پرداختند.
_||_
