تحلیل گفتمان انتقادی وقف نامه های بجا مانده از روزگار قاجار در استان مرکزی از حیث دستوری و زبانی
الموضوعات : فصلنامه تاریخ
دکتر محسن مؤمن
1
()
الهام رضائیان ورمزیار
2
()
محمد مولایی
3
()
فاطمه ایبک آبادی
4
()
الکلمات المفتاحية: وقف نامه, ویژگی های زبانی و دستوری, روزگار قاجاریه,
ملخص المقالة :
چکیده در مقاله حاضر وقفنامه های دوره قاجاریه در ایران از نظر زبانی و دستوری مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است ، زیرا پژوهندگان بر این باورندکه اسناد وقف از جمله ی متون ارزشمند تاریخی به شمار می آیند و بررسی و تحلیل آنها از جنبه های مختلف زبانی از اهمیت فراوانی برخورداراست . شیوه انشاء وتنظیم وقفنامه ها از گذشته های دور تاکنون اسلوب وشیوه ی خاصی داشته است . نوع نگارش هر وقفنامه و تعبیرات متفاوت و اصطلاحات به کار رفته در آن نه تنها حکایت از نوع تفکر و اندیشه های مذهبی، اجتماعی و فرهنگی آن عصر دارد بلکه در حوزه ی سند شناسی نیز در خور توجه بوده و مورد استفاده ی پژوهشگران حوزه زبان شناسی می باشد . نثر و اصطلاحات خاص ادبی،فقهی و حقوقی به کار رفته در نگارش آن موجب شده تا ادبیات خاصی در متن وقفنامه ها قابل تشخیص باشد .اصطلاحات خاص دایره جغرافیایی وقف، عبارات و کلمات عربی، آیات قرآن کریم ومضامین ادبی به کار رفته در انشاء وقفنامه ها با اندکی دقت حاکی از موضوع مربوط به موقوفه ومحتوای کلی آن است که از حیث زبان شناسی بسیار حایز اهمیت می باشد و از جمله دلایل ضرورت انجام این تحقیق بشمار می رود. واژگان کلیدی:وقف نامه، ویژگی های زبانی و دستوری، روزگار قاجاریه.
