الگوهای مشروعیت‌سازی ون‌لیوون در اندیشۀ سیاسی داریوش اول
الموضوعات : فصلنامه تاریخعلیرضا حیدری 1 * , مجتبی منشی زاده 2 , فائزه فرازنده پور 3
1 - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات ، تهران، ایران، گروه فرهنگ و زبانهای باستانی
2 - استاد ، گروه زبانشناسی همگانی و فرهنگ و زبانهای باستانی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران، ایران
3 - استادیار گروه زبان شناسی همگانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: مشروعیت سازی, داریوش اول, کتیبه بیستون,
ملخص المقالة :
کتیبه‌های داریوش اول هخامنشی، به‌ویژه کتیبۀ بیستون، تلاشی است مهم برای به‌حق نمایاندن خود و سلطنتش و سرکوب اقوام ضد خودش پس از ماجرای مرگ کورش، قتل بردیا (گئومات مغ) و مرگ کمبوجیه. در این تحقیق سازوکارهای مشروعیت‌سازی داریوش، بنابر الگوی ارائه شده از سوی وَن‌لیوون، نظریه‌پرداز برجستۀ تحلیل‌گفتمان انتقادی فهرست می‌گردد. بنابر چارچوب نظری ذکر شده، روش‌های مشروعیت‌بخشی یا مشروعیت‌سازی، مشخص می‌شود که این شاه هخامنشی به منظور مشروعیت‌سازی برای خود، خاندان و حکومت تازه‌تأسیسش، از استدلال‌ها و روش‌هایی بهره می‌برد که امروز در مطالعات اندیشۀ سیاسی و تحلیل‌گفتمان انتقادی بسیار مورد تأکید و اهمیت است. پس از بررسی بافت متنی مورد مطالعه مشخص می‌شود که بنابر مبنای نظری مقالۀ حاضر، از روش‌های مشروعیت‌بخشی به گفتمان، داریوش ضمن به یادگار گذاشتن کتیبه از روش‌های مرجعیت فردی، مرجعیت کارشناسی، مرجعیت غیرفردی، ارزش‌گذاری اخلاقی، توجیه عقلانی و اسطوره‌سازی در متن کتیبه بهره برده است و در آن متن شواهدش روشن می‌گردد.
