رویکردی انتقادی بر ساختار آموزش مقدماتی قرآن در ایران عصر قاجار
الموضوعات : فصلنامه تاریخ
1 - پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت علیهم السلام پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
الکلمات المفتاحية: ", قاجار", , ", قرآن", , ", آموزش", , ", مکتبخانه", , ", مدارس نوین", ,
ملخص المقالة :
آموزش قرآن تا اواسط دوران حکومت قاجار با نظامی سنتی اداره می شد که در عین بی نظمی، بسیار فراگیر نیز بوده است. در این دوره، تقریباً در تمامی نقاط کشور آموزش های مقدماتی قرآن برقرار بوده است. نگاه پدیدارشناسانه به ساختار آموزش قرآن حکایت از کمیت بالای مراکز آموزشی که در قالب مکتبخانه ها فعالیت می کردند، دارد. اما در بخش کیفیت آموزشی نواقصی وجود داشته که موجب می شد به نسبت میزان قرآن آموزان، خروجی افراد با سواد قرآنی در حد مطلوب نباشد. این پژوهش در تلاش است با نقد و بررسی این معایب، گامی در مسیر فهم بهتر ساختار آموزش قرآن در سطح مقدماتی در آن دوره بردارد. این امر با استفاده از داده های کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی انجام خواهد شد. به نظر می رسد شرایط نامطلوب اقتصادی و عدم برنامه ریزی مناسب برای استفاده از توان نیروی انسانی کارآمد در فرآیندآموزش قرآن، از مهمترین دلائل عدم کارائی این نظام در عصر قاجار باشد