مالکیت یا تصاحب: تاریخ اجتماعی تغییر ساختار مالکیت زمین در ایران
الموضوعات : فصلنامه تاریخ
کرامت الله راسخ
1
(هیئت علمی واحد جهرم،دانشگاه آزاد اسلامی ،جهرم ، ایران)
رامین رسول اف
2
(عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جهرم و دانشجوی دکترای علوم ارتباطات، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران)
الکلمات المفتاحية: "تاریخ اجتماعی", "مالکیت", "مالکیت زمین", "تصاحب", "سنت گرایی بازتابی",
ملخص المقالة :
هدف: هدف مقاله مطالعه تغییر ساختار مالکیت زمین در ایران است. روش: این پژوهش با استفاده از روش منبعث از جامعه‌شناسی تاریخی جدید چارلز تیلی و مایکل مان انجام گرفت که در چهارچوب آن موضوعی خاص در بستر تاریخ به روش اسنادی و کتابخانه‌ای بررسی می‌شود. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که اقتصاد ایران در آستانه قرن بیستم، اقتصاد کشاورزی معیشتی خودکفا بود. این اقتصاد بر اساس تصاحب زمین و نه مالکیت آن، مبانی اسلام و عرف حاکم بر جامعه بناشده بود. نگرش عمومی به مالکیت حرمت آن بود، بنابراین مالکیت به‌مثابه حق عمومی در اذهان عمومی پذیرفته نشد و همواره در معرض دست‌اندازی گروه‌های اجتماعی صاحب نفوذ قرار داشت. نتیجه: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که مالکیت در جامعه مدرن ایرانی نیز ارزش نیست. این را می‌توان در طرح‌های اقتصاد شبه سوسیالیستی، مالکیت مشاع و اقتصاد تعاونی مشاهده نمود که حاوی همان رویکردهای اقتصادی درباره مالکیت است که محتوای اصلی آن درنهایت نفی مالکیت است.
_||_
