توسعه و ابعاد مختلف آن در استان اردبیل
الموضوعات :
آمایش محیط
فرهاد برندک
1
,
سیدعلی حسینی
2
1 - (دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز ، ایران)
2 - (هیأت علمی جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه پیام‌نور، رشت)
تاريخ الإرسال : 02 الأربعاء , ربيع الأول, 1441
تاريخ التأكيد : 21 الخميس , جمادى الأولى, 1441
تاريخ الإصدار : 28 الثلاثاء , ربيع الثاني, 1444
الکلمات المفتاحية:
توسعه,
استان اردبیل,
اولویت‌بندی,
مقایسه تطبیقی,
تکنیک چندشاخصه,
ملخص المقالة :
تدوین استراتژی‌های توسعه، شناسایی توانایی‌ها و کاستی‌ها و تعیین سطح توسعه بر اساس سنجه‌های مناسب، جهت برنامهریزی منطقهای مؤثر، لازم است. هدف پژوهش حاضر، بهره‌گیری از رویکرد کمی‌گرایانه در ارزیابی توسعه‌مندی شهرستانهای استان اردبیل متناسب با ابعاد مختلف، می‌باشد. پژوهش حاضر، با استفاده از ۶۰ شاخص (در بخش‌های بهداشتی-درمانی، زیرساختی، فرهنگی و اقتصادی) به سنجش وضعیت توسعهیافتگی و مقایسه تطبیقی پارامترهای توسعهیافتگی در بخش‌های مختلف در شهرستانهای استان اردبیل، می‌پردازد. روش تحقیق به‌صورت توصیفی– تحلیلی بوده که برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تکنیک چندشاخصه استفاده شده است. مطابق با نتایج کلی حاصل شده، وضعیت توسعه‌مندی شهرستانهای استان اردبیل، نامتعادل است و این وضعیت در بخش‌های مختلف توسعه (بهداشتی- درمانی، زیرساختی، فرهنگی و اقتصادی) نیز، مشهود می‌باشد. مطابق با نتایج حاصل شده از بررسی پارامترهای توسعهیافتگی در بخش‌های مختلف بهداشتی- درمانی، زیرساختی، فرهنگی و اقتصادی توسعه، بیشترین میزان متوسط توسعه‌مندی شهرستانهای استان اردبیل، در بخش مؤلفه‌های بهداشتی-درمانی می‌باشد که حاکی از پیشرو بودن این بخش از توسعه در استان اردبیل می‌باشد.
المصادر:
امانپور، س.، علیزاده، ه.، دامن‌باغ، ص. 1392. ارزیابی میزان توسعه شهرستانهای استان کرمانشاه از لحاظ برخورداری از شاخصهای خدمات شهری، فصلنامه آمایش محیط، 23: 105-126.
برندک، ف. 1395. سنجش توسعه زیرساختهای انرژی و ارتباطات نواحی روستایی در لرستان (رهیافت پرومته)، نشریه اقتصاد و توسعه منطقهای، 23 (12): 96- 121.
پوراحمد، ا.، حاتمی‌نژاد، ح.، محمدی، ع.، پیشگر، ا. 1394. سنجش توسعهیافتگی شهرهای استان ایلام با استفاده از مدلهای تصمیم گیری چندمعیاره. مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، 10 (32): 1-16.
پورطاهری، م.، پاشانژاد، ا.، احمدی، ح. 1395. ارزیابی میزان روایی روش‌های تصمیمگیری چندشاخصه در تعیین پهنه‌های مناسب توسعه شهری(مطالعه موردی شهرستان اذرشهر)، فصلنامه برنامهریزی و آمایش فضا، 20 (1): 1-20.
تقوایی، م.، شیخ بیگلو، ر. 1392. ابداع و معرفی مدل RALSPI: مدلی جدید جهت ارزیابی گزینه‌ها و ستجش سطح توسعه سکونتگاهها. مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقهای، 4 (16): 1-22.
تقی‌زاده، ه.، ابراهیمی، ر.، شکری، ع. 1393، مقایسه و اولویت بهره‌وری نیروی انسانی حوزه‌های دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز با استفاده از تکنیک ویکور، مدیریت بهره‌وری، 8 (31): 75-100.
حموزاده، پ.، مردای، ن.، صادقی فر، ج.، توفیقی، ش. 1392. سطحبندی شهرستانهای استان آذربایجان غربی در بهره‌مندی از شاخصهای ساختاری بهداشت و درمان، مجله علوم پزشکی قزوین، 17 (67): 41-49.
زاهدی، ش. 1390. جهانی‌شدن و توسعه پایدار، فصلنامه مطالعات راهبردی جهانی شدن، 2 (3):1-18.
زیاری، ک.، جانبابانژاد، م. 1388. دیدگاهها و نظریات شهر سالم، ماهنامه شهرداریها، 9 (95): 14-23.
شریفزادگان، م.، مومنی، م. 1393. برنامهریزی راهبردی توسعه‌ی یکپارچه و پایدار منطقه قزوین مبتنی بر تحلیل عرصه‌های مرتبط تصمیمگیری، 7 (26):39-64.
شیخ‌بیگلو، ر.، تقوایی، م. 1392. ارزیابی سطح توسعهیافتگی شهرستانهای کشور با استفاده از روش‌های تصمیمگیری چندشاخصه، فصلنامه انجمن جغرافیای ایران، 11 (39): 138-157.
غفاریگیلانده، ع.، پادروندی، ب. 1397. ارزیابی و سنجش توسعهیافتگی سکونتگاههای استان لرستان با استفاده از روش تحلیل چندمعیاره برنامهریزی توافقی، جغرافیا و آمایش شهری- منطقهای، 27: 95-110.
فنی، ز.، رضوی، م. 1393. سطحبندی شهرستانهای استان خراسان رضوی بر اساس شاخصهای جامعه اطلاعاتی با استفاده از روش تحلیل خوشهای، برنامهریزی و آمایش فضا، 18 (1): 53-75.
قنبری، ا.، 1390، تحلیل عوامل مؤثر بر نابرابری در نقاط شهری استانهای ایران، فصلنامه آمایش محیط، 13: 187- 169.
ملکی، س.، احمدی، ر. ۱۳۹۵. تأثیر عامل فاصله از مرکز بر میزان توسعه یافتگی شهرستانهای استان خوزستان. فصلنامه آمایش محیط، ۹ (۳۲): ۱- ۲۲.
میرزاخانی، ب.، برندک، ف. 1393. سطحبندی توسعهیافتگی شهرستانهای استان اردبیل، فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی، 3 (11): 79-90.
نظمفر، ح.، پادروندی، ب. 1392. بررسی و تحلیل سطح برخورداری شهرستانهای استان چهارمحال و بختیاری از شاخصهای توسعه با استفاده از مدل تاپسیس فازی. مجله پژوهش و برنامهریزی شهری، 4 (14): 103-122.
نظمفر، ح.، علی بخشی، آ. (1393). سنجش میزان برخورداری شهرستانهای استان خوزستان از شاخصهای توسعه با استفاده از تکنیک ادغام. آمایش جغرافیایی فضا، 4 (14): 151-178.
نظمفر، ح.، علیبخشی، آ.، باختر، س. 1394. تحلیل فضایی توسعه منطقهای استان کرمانشاه با استفاده از مدلهای تصمیمگیری چندمعیاره، نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 15 (36): 229-251.
یزدانی، م.، رمضانتاش، ح.، مصطفیپور، م. 1395. تحلیل وضعیت شاخصهای بهداشتی- درمانی شهرستانهای استان اردبیل، مجله سلامت و بهداشت، 7 (5): 688-697.
Barandak،.، Karimi، H. 2015. Assess the Sustainability of Isfahan Using Ideal and Anti-ideal Decision-Making Units، 1st International Conference on Rethinking the Sustainable Development، Tabriz.
Bhatia، K.، RAI، S.C. 2004. Evaluation of socio-economic development in small areas، New Delhi.
Destatte، 2010. Foresight: A major tool in tackling sustainable development، Technological Forecasting & Social Change، 77: 1557-1587.
Karimi،، Yusop، Z and Hook، L. 2010. Regional Development Disparities in Malaysia، Journal of American Science، 3 (6): 70-78.
Ulrich، 2003، Effects of intraregional disparities on regional development in China: inequality decomposition and panel data analysis، Nagoya- University، Nagoya/Japan.
_||_
