ارتباط اندیشههای زیباشناختی با ساخت فضاهای شهری (نمونه موردی: میدان نقش جهان اصفهان و میدان سنت پیتر رم)
الموضوعات : آمایش محیط
عباس دمرچلی
1
(دکترای شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران)
نوید سعیدی رضوانی
2
(استادیار، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران)
سیدمحمدرضا خطیبی
3
(ااستادیارگروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران)
الکلمات المفتاحية: میدان نقش جهان, صفویه, رنسانس, زیباسازی شهری, میدان سنت پیتر,
ملخص المقالة :
زیباشناسی در شهرسازی و معماری از جمله موضوعاتی است که اندیشه شهرسازان و معماران را بهخود مشغول نموده است. برداشتهای متفاوت در زمینه زیباسازی فضاهای شهری، علاوه بر بالا بردن هزینههای شهر، سبب بروز یک سردرگمی در این حوزه شده است. اینکه زیباشناسی در شهرسازی از کدامین منابع میتواند بهرهمند گردد، این سئوال اصلی را مطرح میکند، که "چگونه میتوان بین اندیشههای زیباشناختی و ساخت فضاهای شهری در دورهای خاص تاریخی مشترکاتی را کشف نمود"؟ و فرضیه پژوهش نیز بر اساس سئوال اصلی مطرح میشود: "بین اندیشههای زیباشناسی با ساخت فضاهای شهری ارتباط وجود دارد". برای مطالعه موردی در این مقاله، گرایشهای نظریهپردازان در امر زیباشناسی در یک دوره (دوران صفویه و رنسانس اروپا) با تکیه بر تحلیل میدان نقش جهان اصفهان و میدان سنت پیتر رم انتخاب و مورد بررسی قرارگرفتهاند و سپس انطباق ویژگیهای زیباشناسانه آن نظریهها نسبت به کالبد دو میدان یادشده، با روش تحلیل کیفی-تاریخی وکمی و با استفاده از پرسشنامه و مطالعات کتابخانهای ارزیابی شده است. با نتایج حاصل از پرسشنامهها و یافتهها، ارتباط ملموسی بین اندیشههای زیباشناسی و ساخت فضاهای شهری طراحی شده در هر دو میدان به عنوان نمونه مشاهده شده است و مهمتر اینکه زیباسازی فضاهای شهری، مستلزم برخورداری از پشتوانه اندیشههای فلسفی و زیباشناسی، همچنین یک جنبش عمومی هنرمدارانه در ساخت فضاهای شهری میباشد.
_||_