استفاده از تصاویر ماهواره ای Aster و تکنیک SVM در پهنه بندی و اولویت بندی بافت فرسوده شهری در برابر زلزله ( نمونه موردی حوزه 5 شهر کرمان)
الموضوعات :مریم نوحه سرا 1 , ملیحه ذاکریان 2 , سید علی المدرسی 3 , مصطفی خبازی 4 , محمد حسین سرایی 5
1 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد یزد،دانشگاه آزاد اسلامی ، یزد، ایران.
2 - عضو هیات علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، ,واحد میبد،دانشگاه آزاد اسلامی ، میبد، ایران.
3 - استاد ژئومورفولوژی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری،واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی ، یزد، ایران.
4 - دانشیار ژئومورفولوژی دانشگاه شهید باهنر کرمان. کرمان، ایران.
5 - ستاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه یزد. یزد، ایران.
الکلمات المفتاحية: زلزله, آسیب پذیری, سنجش از دور, بافت فرسوده, طبقه بندی ماشین بردار,
ملخص المقالة :
کشور ایران جز ده کشور بلاخیز و ششمین کشور زلزله خیز دنیا است. شهر کرمان نیز بعنوان مرکز پهناورترین استان کشور با دارا بودن بافت فرسوده شهری فراوان از این قاعده مستثنی نیست. شهر کرمان در حاشیه شمالی دشت کرمان بهصورت یک فروزمین(گرابن) فشاری همراه با گسل های متعدد در مرز کوه و دشت و مناطق نزدیک شهر قرار گرفته است که برخی از آنها می توانند موجب بروز زلزله هایی حتی قوی تر از 7 ریشتر شوند. از سوی دیگر بافت فرسوده شهری نیز مزید برعلت شده است. امروزه آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله، به عنوان مسئله مهمی پیش روی متخصصان مخاطرات محیطی قرار گرفته است. در این پژوهش ابتدا با استفاده از تصاویر ماهواره ای ASTER سال 2007 به شناسایی بافت های فرسوده شهر کرمان با استفاده از SVM پرداخته شد. در این بررسی با ضریب کاپای 76 درصد برای تمامی طبقات تعیین شده و ضریب کاپای 59 درصد بافت فرسوده شهر کرمان شناسایی گردید. نتایج نشان داد که روش طبقه بندی ماشین بردار پشتیبان توانایی تشخیص نزدیک به 45 درصد از بافت فرسوده محدوده را دارا بوده است. این شناسایی نشان داد که روش ماشین بردار پشتیبان در شناسایی حوزه پنج بافت فرسوده شهری نتوانسته چندان مناسب عمل کند در نتیجه، با بررسی میدانی و تطبیق تصاویرگوگل ارث منطقه با نقاط کنترلی موجود در بافت فرسوده مشخص گردید به دلیل وجود زمین های بایر زیاد در این حوزه و شباهت طیفی زمین بایر با بافت فرسوده، روش ماشین بردار پشتیبان نتوانسته شناسایی مناسبی را ارائه دهد.
_||_