تبیین نقش خودبالندگی مدیران مدارس در بهبود عملکرد آنان (مطالعه موردی: مدیران مدارس شهر ری)

الموضوعات :

خدایار ابیلی ¹ , جواد پورکریمی ² , ابراهیم مزاری ³ , کبری خباره ⁴ , سودابه باده‌بان ⁵

1 - دانشیار دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران
2 - استادیار دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران
3 - کارشناس‌ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه تهران، تهران(نویسنده مسئول)
4 - کارشناس‌ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه تهران، تهران
5 - کارشناس‌ارشد روان‌شناسی تربیتی دانشگاه الزهرا، تهران

تاريخ الإرسال : 06 الأربعاء , رجب, 1437 تاريخ التأكيد : 06 الأربعاء , رجب, 1437 تاريخ الإصدار : 27 السبت , شوال, 1435

الکلمات المفتاحية: عملکرد, مدیران مدارس, : خودبالندگی, مهارت‌های ویژه, صفات برتر,

ملخص المقالة :

هدف از پژوهش حاضر، تبیین نقش خودبالندگی مدیران مدارس شهر ری بر عملکرد آنان بوده است. روش پژوهش توصیفی و همبستگی و روش تحلیل از نوع مدل‌ معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران مدارس شهر ری بوده که با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با استفاده از فرمول نمونه‌گیری کوکران، حجم نمونه 180 نفر تعیین شد. از پرسش‌نامه خودبالندگی مدیران با پایایی(95/0) و پرسش‌نامه عملکرد با پایایی(91/0) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. الگویابی مدل معادلات ساختاری نشان داد، دانش و اطلاعات بنیادی با ضریب مسیر(79/0=γ) بر عملکرد مدیران تأثیرگذار بوده است. به عبارت دیگر، مدیرانی که بر واقعیات اساسی سازمان اشراف داشته و دانش و اطلاعات مرتبط با مدیریت بیشتری دارند، عملکرد مطلوب‌تری خواهند داشت. هم‌چنین صفات برتر خودبالندگی شامل خلاقیت، فراست ذهنی، عادات و مهارت‌های یادگیری متعادل و خود آگاهی نیز با ضریب مسیر(74/0=γ) بر عملکرد مدیران مدارس تأثیرگذار بوده است. نهایتاً، شاخص‌های نیکویی برازش(GFI)، شاخص برازندگی افزایشی(IFI)، جذر میانگین مجذورات خطای تقریب(RMSEA)، شاخص برازندگی هنجار شده(NFI) و شاخص نیکویی برازندگی تطبیقی(AGFI) تأثیر مهارت‌های ویژه خودبالندگی بر عملکرد مدیران مدارس را تأیید نکرد.

المصادر:

ابیلی، خدایار. موفقی، حسن. (1389). مدیریت منابع انسانی(با تأکید بر رویکردهای نوین). تهران: انتشارات سازمان مدیریت صنعتی.

سلیمانی، افشین. (1384). کلاس خلاقیت. چاپ دوم، تهران: انتشارات انجمن اولیاء و مربیان.

سیف، علی اکبر. (1392). روان‌شناسی پرورشی نوین. تهران: انتشارات دوران.

شیرازی، علی. (1384). مقدمات مدیریت آموزشی. مشهد: انتشارات آیین تربیت.

ضرغامی، حمیدرضا. جعفری، مصطفی. (1390). بررسی رابطه خلاقیت و انگیزه افراد برای نوآوری در سازمان‌های پژوهشی: مطالعه موردی در پژوهشکده پردازش هوشمند علائم. قابل دسترس سایت پایگاه علمی مقالات مدیریت : www.system.parsiblog.com

علاقه‌بند، علی. (1390).مبانی نظری و اصول مدیریت آموزشی. تهران، نشر روان.

مزاری، ابراهیم. (1392). بررسی رابطه ویژگی‌های خودتوسعه‌ای مدیران و عملکرد آنان و ارایه راه‌کارهای بهبود وضعیت مدیران مدارس شهر ری. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه تهران.

میرکمالی، سیدمحمد. (1382). رهبری و مدیریت آموزشی. تهران: نشر رامین.

میرکمالی، سیدمحمد. (1386). رفتار و روابط در سازمان و مدیریت. تهران: انتشارات یسطرون.

هرمن، جری جی. هرمن، جانیس ال. (1384). برنامه ریزی تغییر و نوگردانی در مدیریت آموزشی. (ترجمه علی علاقه بند)، تهران: نشرارسباران.

Boyce, L. A., Wisecarveer, M. M., & Zaccaro, S. J. (2007). Understanding, predicting, and supporting leader self-development. Army Research Institute for the Behavioral and Social Sciences, available in www.Google.com

Charan, R., Drotter, S., & Noel, J. (2001). The leadership pipeline: How to build the leadership powered company. San Francisco: Jossey-Bass. available in www.Google.com

Connolly, J.A., & Viswesvaran, C. (2002). Assessing the construct validity of a measure of learning agility. Presented at the Seventeenth Annual Conference of the Society for Industrial and Organizational Psychology, Toronto, available in www.Google.com

Cortina, J., Zaccaro, S., McFarland, L., Baughman, K., Wood, G., & Odin, E. (2004). Promoting realistic self-assessment as the basis for effective leader self-development. ARI Research Leader Development Research Unit, 12(2),1-69

Crant, J. M (2000). Proactive Behavior in Organizations. Journal of Management, 26(3), 435–462

Ellinger, A. D. (2004). The concept of self-directed learning and its implications for human resource development. Advances in Developing Human Resources, 6(2), 158−177.

Furtner, M. R. Hiller, L. N; Martini, M; Sachse, P. (2012). Self-Leadership, Motivation to Lead, Trans-Formational Leadership and Superleadership: A Key to Organizational Success in the 21st Century. International Journal of Business and Management Tomorrow, 2 (7) 1-8

Goldsmith, M. (2007). What got you here won’t get you there: How successful people become even more successful. New York: Hyperion.

Houghton,J.F; Bonham,C; Foti,R.J; Madigan,R.M; Neck,CH.P; Singh,K (2000). The Relationship between Self-Leadership and Personality: A Comparison of Hierarchical Factor Structures. Dissertation submitted for the degree of Doctor of Philosophy in Management, State University

Knowles, M. S. (2000). Self-directed learning: A guide for learners and teachers. New York: Association Press

Lombardo, M. M., & Eichinger, R. W. (2000). High potentials as high learners. Human Resource Management, 39(4), 321-329.

London M, Holtlarsen, Thisted L N (2013). Relationships Between Feedback and Self-Development. Group & Organization Management, 24(2) 5-12

Mahoney, M. J., & Arnkoff, D. B. (1979). Self-management: Theory, research, and application. In J. P. Brady & D. Pomerleau (Eds.), Behavioral medicine Theory and practice, 31(4) 75-96.

Manz, C. C. (1986). Self-leadership: Toward an expanded theory of self-influence processes in organizations. Academy of Management Review, 11(3) 585-600.

Manz, C. C. (1992). Mastering self-leadership: Empowering yourself for personal excellence. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall, Inc

McCall, M. W., Jr. (1998). High flyers: Developing the next generation of leaders. Boston: Harvard Business School Press

McCall, M. W., Jr., & Hollenbeck, G. P. (2008). Developing the expert leader. Journal of People & Strategy, 31(1), 20-29

Mestry, R. &Grobler, B. R. (2004). The Training and Development of Principals to Manage Schools Effectively Using the Competence Approach, ISEA, 32 (3), 2 – 19.

Ministry of Basic Education, Sport and Culture. (2001). Education for All National Plan for Action 2001 – 2015. Wind hoek: MBESC.

Murphy, S. E. (2002). Leader self-regulation: The role of self-efficacy and multiple intelligences. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum

Mushaandja,J(2013). In-Service Professional Development Approaches for Principals in Namibia. International Journal of Social Science Tomorrow. 2(2), 121-1134

Neck, C. P. & Houghton, J. D. (2006). Two decades of self-leadership theory and research: Past developments, present trends, and future possibilities. Journal of Managerial Psychology, 21(3), 270-295

Neck, C. P., & Manz, C. C. (1996). Thought self-leadership: The impact of mental strategies training on employee behavior, cognition, and emotion. Journal of Organizational Behavior, 17(4), 445-467

Odierno, R, T(2013). Army Leader Development Program. Department of the Army Washington, DC, 1-24

Orvis, k.; Gregory P. Leffler (2011). Individual and contextual factors: An interactionist approach to understandingemployee self-development. Personality and Individual Differences, 51(3), 172–177

Peadler, M., burgoyne, J. and boydel, T. (2001).A manager gauide^,s to sel-development. forth edition london. Mcgrawhill.

Reichard, R. J, Stefanie K. Johnson(2011). Leader self-development as organizational strategy. The Leadership Quarterly, 22 (2), 33–42

Roberts, m.k, Stanley Halpin, and Jason M. Brunner(2012). Leader Identity, Individual Differences, and Leader Self-development. United States Army Research Institute for the Behavioral and Social Sciences, 13(4),1-34

Shelton, E. (2012). Transformational Leadership: Trust, Motivation and Engagement. Trafford Publishing, available inhttp://www.amazon.com

U. S. Department of the Army (2008). Training for full spectrum operations. Retrieved from http://usacac.army.mil/CAC2/digitalpublications.asp

Zeren, S .G. (2012). Can Piaget, Freud or Erikson explain my self-development? Preservice teachers’ personal evaluation. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 46(12), 2445 – 2450