بررسی اثر بخشی استفاده از روش‌های قصه‌گویی بر افزایش هوش‌اجتماعی دانش‌آموزان دختر مقطع چهارم و پنجم ابتدایی در سال 91-90
الموضوعات :سپیده داداش‌زاده 1 , علیرضا پیرخائفی 2
1 - دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد گروه برنامه‌ریزی درسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز،ایران
2 - استادیارگروه کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی و عمومی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
الکلمات المفتاحية: دانش‌آموزان, روش‌های قصه‌گویی, هوش‌اجتماعی,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر به هدف بررسی اثربخشی روش‌های قصه‌گویی بر افزایش هوش‌اجتماعی دانش‌آموزان دختر مقطع ابتدایی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و شامل طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 60 نفر از دانش‌آموزان پایه چهارم و پنجم مدارس دخترانه مشکین شهر بود که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بوده و به صورت تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. سپس آزمودنی‌ها در دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل جای گرفتند. برنامه آموزشی شامل یک دوره 10 جلسه‌ای طی 10 هفته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. آزمودنیهای هر دو گروه، پیش و پس از برنامه آموزشی با استفاده از پرسشنامه هوش‌اجتماعی منطبق با الگوی ترومسو مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل کواریانس تفاوت معنی‌داری را بین دو گروه آزمایش و گروه کنترل در هوش‌اجتماعی و مؤلفه‌های آن نشان داد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که قصه‌گویی روش مؤثری در افزایش هوش‌اجتماعی دانش‌آموزان بوده و می‌تواند در محیط‌های آموزشی مورد استفاده معلمان قرار گیرد.
منابع
اربابان اصفهانی، مرضیه و قافله کش، مینا. (1385). استفاده از قصه در فرآیند مشاوره‌ای به منظور دستیابی به اهداف تعلیم و تربیت. مقالات برگزیده قصه‌گویی، نهمین جشنواره قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
بازان، تونی. (1384). نیروی نبوغ اجتماعی، ترجمه: حورزاد صـالحی، تهران: انتشـارات پل.
جمال‌زاده، محمد.(1390). قصه‌گویی و نمایش خلاق و تأثیر آن بر تربیت کودکان (چاپ اول). شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز.
خانجانی، علی. (1390). هنر قصه‌گویی(چاپ اول). تهران: کانون چاپ.
خلیل‌زاده، احد. (1388). بررسی رابطه بین هوش‌اجتماعی با رضایت شغلی مدیران مستقل شهرستان های چایپاره، پلدشت و چالدران، در سال تحصیلی 89 – 1388.
ظهیری ناو، بیژن. و رجبی، سوران. (1390). بررسی رابطه‌ی کتابخوانی و هوش‌اجتماعی در دانش‌آموزان. مجله‌ی علمی پژوهشی مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز، سال دوم،
شماره‌ی اول، بهار و تابستان 1390، صص: 165-145.
کیـاروچی، جوزف و جوزف پ. فورگـاس و جان د. مایر (1385). هـوش هیجانی در زندگی روزمره، کند و کاوی علمی، ترجمه: جعفر نجفی زند؛ تهران: انتشارات سخن.
گرین، الین.(1378). هنر و فن قصه‌گویی. مترجم: آدینه پور. تهران: انتشارات ابجد.
موسوی، سیدمختار، حاجی آقالو، عباس، گلشن، پروین و محمدپور، آیت‌اله.(1382). قصه‌گویی، قصه‌خوانی و شعر در مدارس دوره ابتدایی. تهران: وزارت آموزش و پرورش، مؤسسه فرهنگی منادی تربیت، چاپ اول.
همایی، رضا، کجباف، محمدباقر و سیادت، سید علی.(1388). تأثیر قصه‌گویی بر سازگاریکودکان. مطالعات روان شناختی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا، دوره 5، شماره2،صفحات 133-149.
Desocio J.E. (2005). Accessing Self – Development Thought Narrative Approaches in Child and Adolescent Psychotherapy. Journal of Child Adolesc Psychiatr Nurs, 18(2): 53-61.
Goleman, D. (1998). Emotional Intelligence what It can Matter More than IQ. New York: Banton
Kosmitzki, C., & John, O.P., (1993). The Implicit Use of Explicit Conceptions of Social Intelligence, Personality and Individual Differences, 15, 11-23.
Meijs, N.Cillessen, A. H. N. Scholte, R.H. J. Segers, E., & Spijkerman, R. (2008). Social Intelligence and academic achievement as predictors of adolescent popularity. Behavioural Science Institute, Radboud Universiteit Nijmegen.
Mervis,M,M & Bertrand,F,J.(2003).The emergence of learning – related social skills,Early chigdnood Research Quartely,18,206-224.
Petersen, S., Bull, C., Propst, O., Dettinger, S. and Detwiler, L. (2005), Narrative Therapy to Prevent Illness-Related Stress Disorder. Journal of Counseling & Development, 83, 41–47.
Rahill, S. A. (2002). A comprison or the effectiveness or story-based and skill-based social comptence programs on the development of social problem solving and peer relationship skill of children with emotional disability. Unpublished Doctoral Dissertation, Carlson Albizu University, Maryland [On-Line]. Avaliable: (http:proquest.umi.com/pqdweb).
Salovey, P. & Mayer, J. D. (1990). Emotional Intelligence. Imagination, Cognition and Personality, 9, 185-211.
Miller, P. J., Wiley, A. R., Fung, H., & Liang, C. H. (1997). Personal storytelling asamedium of socialization in Chinese and American families. Child Development; 68 (3):557-68.
