مطالعه شمارش افتراقی لکوسیتها در سگهای ژرمن شیپرد مبتلا به دیابت تجربی القاء شده با آلوکسان
الموضوعات :
محمدرضا ولیلو
1
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شبستر، گروه دامپزشکی، شبستر، ایران)
علیرضا لطفی
2
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شبستر، باشگاه پژوهشگران جوان، شبستر، ایران)
الکلمات المفتاحية: دیابت, هماتوپویز, لکوسیت, سگ های ژرمن شیپرد,
ملخص المقالة :
عارضه دیابت اغلب عملکردهای فیزیولوژیکی شامل خونسازی و سیستم ایمنی بدن را درگیر می کند. در این پژوهش ده قلاده سگ ژرمن شیپرد نر و هم سن انتخاب شده، 5 قلاده به عنوان گروه شاهد و 5 قلاده به عنوان گروه آزمایشی (قبل و بعد از القاء دیابت) تفکیک شد. آزمایش با رعایت اصول حقوق حیوانات انجام گرفت و قبل از شروع آزمایش از سلامت حیوانات و غیردیابتی بودن آنها (با استفاده از تست تحمل گلوکز) اطمینان حاصل شد. آلوکسان مونوهیدرات در غلظت 100 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت درون وریدی تزریق شد. نمونه خون کامل قبل و بعد از القاء دیابت و قبل از اتلاف حیوان اخذ شده و از نظر تعداد لکوسیت ها (نوتروفیل، لمفوسیت، مونوسیت، ائوزینوفیل و بازوفیل) شمارش شد. طبق یافته ها، تعداد ائوزینوفیل ها و بازوفیل ها در بین گروه ها اختلاف معنی داری نداشت. اما تعداد نوتروفیل، لمفوسیت و مونوسیت تفاوت معنی داری بعد از القاء دیابت داشت به طوری که تعداد نوتروفیل ها در سگ های دیابتی 3/82% ( در مقایسه با 38/72% در گروه شاهد و 53/69% در زمان قبل از القای دیابت) بود. لمفوسیت ها و مونوسیت ها در گروه دیابتی کمتر از گروه شاهد و زمان پیش-دیابت بود (لمفوسیت: 79/22، 24/26 و 59/14% و مونوسیت: 05/2، 58/2 و 81/1% به ترتیب برای گروه های شاهد، پیش- و پس-دیابتی). به نظر می رسد عامل کاهش تعداد لمفوسیت ها، اختلال در تکثیر و فعالیت آنها در گروه دیابتی بوده باشد. نتیجه می گیریم که القاء دیابت در سگ های ژرمن شیپرد می تواند سبب کاهش تعداد مونوسیت ها و لنفوسیت ها و افزایش تعداد نوتروفیل ها شود. احتمالاً اختلال در متابولیسم گلوکز و گلوتامین و نیاز بالای نوتروفیل ها به این منابع موجب تغییر و افزایش تعداد نوتروفیل ها در شرایط دیابتی شده باشد. به نظر می رسد مطالعات بیشتر در رابطه با دلایل احتمالی تغییر تعداد لکوسیت ها در سگ های دیابتی ضروری باشد.