آلودگی تجربی گوسفندان به اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم در شرایط آزمایشگاهی و تشخیص آن با کالبدگشایی و آسیب‌شناسی بافتی

الموضوعات :

غلامرضا کریمی ¹

1 - بخش انگل‌شناسی، موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی، کرج، ایران.

تاريخ الإرسال : 06 الثلاثاء , ذو الحجة, 1435 تاريخ التأكيد : 18 السبت , ربيع الثاني, 1436 تاريخ الإصدار : 29 السبت , محرم, 1436

الکلمات المفتاحية: گوسفند, کالبدگشایی, اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم, سرکر, آسیب‌شناسی,

ملخص المقالة :

اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم یکی از گونه‌های جنس اورنیتوبیلارزیا و از خانواده شیستوزوماتیده می‌باشد. آلودگی به این انگل از ترکستان(کشورهای آسیای میانه شامل ازبکستان، ترکمنستان، قرقیزستان و قزاقستان)، روسیه، چین، مغولستان، پاکستان، عراق و ترکیه گزارش شده است. آلودگی به این کرم می‌تواند یکی از عوامل مهم و مؤثر در کاهش تولیدات دام در ایران باشد. هدف از این مطالعه آلوده کردن تجربی گوسفندان و تشخیص آن با کالبدگشایی و آسیب شناسی بافتی بود که با موفقیت انجام شد. در این مطالعه 25 رأس گوسفند مورد مطالعه قرار گرفت که 10 رأس با روش تزریق زیر جلدی و 10 رأس با روش تماس پوستی به‌طور تجربی به اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم آلوده شدند و 5 رأس گوسفند سالم به عنوان شاهد (کنترل) استفاده شدند. نتایج کالبدگشایی و آسیب‌شناسی بافتی در طی یک سال آلودگی همه گوسفندان را نشان داد به طوری که در روده‌بند آنها کرم بالغ دیده شد. میانگین تعداد سرکرهای داده شده 6425 عدد و تعداد کرم‌های جمع‌آوری شده 462 عدد بود و هیچ‌گونه ارتباطی بین تعداد سرکرهای داده شده و نیز تعداد کرم‌های جمع‌آوری شده وجود نداشت.

المصادر:

• اسلامی، ع. (1377). کرم شناسی دامپزشکی. جلد اول (ترماتودها)، چاپ دوم، انتشارات دانشگاه تهران، صفحات: 170-165.


• اسلامی، ع.، سرافرازی، م. و حسنی طباطبایی، ع . (1376). بررسی روند آلودگی با اورنیتو بیلارزیا ترکستانیکم در گوسفندان جویبار مازندران. مجله پژوهش و سازندگی، جلد 10، شماره35، صفحات:  107-106.


• حسینی، ح.، اسلامی، ع. و حداد زاده، ح. (1376). گزارش همه گیری اورنیتوبیلارزیوز در گوسفندان بابلسر. مجله دانشکده دامپزشکی تهران، دوره 52، شماره 3، صفحات: 59-53.


• کریمی، غ. (1382). بررسی اپیدمیولوژی اورنیتو بیلارزیا ترکستانیکم در حلزون و گوسفند منطقه شادگان خوزستان. پایان نامه شماره 8290303 .


• کریمی، غ.، اخویزادگان، م.ع.، درخشانفر، م. و پایکاری، ح. (1385). بررسی میزان آلودگی گوسفندان منطقه شادگان به اورنیتو بیلارزیاترکستانیکم. مجله دانشکده دامپزشکی تهران، دوره 61، شماره 4، صفحات: 329-325.


• کریمی، غ.، پایکاری، ح.، معتمدی، غ.، عبدی گودرزی، م.، ریواز، ش. و عالمیان، س.(1393). مطالعه پراکندگی اورنیتو بیلارزیاترکستانیکم (اسکریابین،1913). به روش شناورسازی در گوسفندان استان مازندران. مجله پژوهش و سازندگی، جلد 27، شماره 103، صفحات: 36-31.


• ملکی، م.، اصلانی، م.، حسین زاده، س. و سجادی، م. (1373). یافته های ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک درباره اورنیتو بیلارزیوزیس شیوع یافته در گله های عشایری گوسفند و بز استان فارس. مجله پژوهش و سازندگی، دوره 7، شماره 24، صفحات: 70-66.


• منصوریان، ا. (1371). بررسی فون حلزون­های آب شیرین ایران. پایان نامه برای دریافت Ph.D از دانشکده بهداشت علوم پزشکی تهران، شماره 1475.     
  
  
  
  • Abdulssalam, M. and Sarwar, M.M. (1952). Occurrence of Ornithobilharzia turkestanicum in   Pakistan. Proceeding, 4th Pakistan Scientific Conference, pt3, pp: 143.  
  
  
  • Ale-Dawood, M. (1963). Dezful bilharziosis Pilot Project (3rd quarterly report). School of Public Health and Research Institute of Hygiene, TehranUniversity.
  
  
  • Al-Toma, Z. (2011). The liver cirrhosis caused by Ornithobilharzia turkestanicum in Basra governorate. Journal of College of Education, 1(5): 81-88. 
  
  
  • Ghadirian, E. and Hoghooghi, N. (1973). The Presence of snails veterinary importance in Isfehan, Iran. British Veterinary Journal, 129: 2i-iii.
  
  
  • Machattie, C.A. (1936). A Preliminary  note  on  the  life  history  of  Schistosoma  turkestanicum  skrjabin­ 1913. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and
    Hygiene, 30: 115-128. 
  
  
  • Massoud, J. (1973). Studies on the schistosomes of domestic animals in Iran. I. Observation on the Ornithobilharzia turkestanicum (Skrjabin, 1913) in khoozestan.  Journal of Helminthology, 47(2): 165-180.
  
  
  • Massoud, J. (1974). The effect of variation in miracidial exposure dose on laboratory infection of Ornithobilharzia turkestanicum in Lymnaea gedrosiana. Journal of Helminthes, (48): 139-144.
  
  
  • Skerman, K.D. and Hilard, J.J. (1967). A Hand Book for Studies of Helminthic Parasites of Ruminants. The Near East Animal Health Institutes, Tehran. Hand book No2. Rome: Food and Agricultural organization of the United Nation, pp: l-3.
  
  
  • Soulsby, E.J.L. (1982). Helminthes, Arthropods and protozoa of Domesticated animals. 7th ed. Londen: Bailliere Tindall, pp: 71-82.
  
  
  • Urquhart, G.M., Armour, J., Duncan, A.M. and Jennings, F.W. (1987). Veterinary Parasitology. England: Longman Scientific and Technical, pp: 111-115.
  
  
  • Yamaguti, S. (1958). Systema Helminthum, the (Digenea) Trematodes of Vertebrates. University of Medical School OkayamaJapan, pp: 939-940.