ارزیابی وضعیت هموسیستئین پلاسما در بیماری دیابت ملیتوس القاء شده با استرپتوزوتوسین در خرگوش
الموضوعات :
کاوه عظیم زاده
1
(گروه پاتولوژی، دانشکده علوم تخصّصی دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران)
سیامک عصری رضائی
2
(گروه پاتولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه اورمیه، اورمیه، ایران)
شهاب الدین صافی
3
(گروه پاتولوژی، دانشکده علوم تخصّصی دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران)
ایرج سهرابی حقدوست
4
(گروه پاتولوژی، دانشکده علوم تخصّصی دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران)
مجید ابراهیمی حامد
5
(گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اورمیه، اورمیه، ایران)
الکلمات المفتاحية: دیابت ملیتوس, استرپتوزوتوسین, هموسیستئین,
ملخص المقالة :
در این تحقیق مقادیر هموسیستئین پلاسما، به عنوان یک ریسک فاکتور مستقل در بیماری های قلبی-عروقی، در دیابت القائی ناشی از استرپتوزوتوسین در خرگوش سفید نیوزیلندی مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق 12 سر خرگوش نر سفید نیوزیلندی انتخاب و به 2 گروه مجزا (تیمار و شاهد) تقسیم گردید. پس از اطمینان از سالم بودن خرگوش ها (طبیعی بودن مقادیر گلوکز، اوره و کره آتینین پلاسما)، به گروه تیمار استرپتوزوتوسین با دوز 65 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت تک دوز و از طریق ورید مارژینال تزریق گردید و به گروه تیمار نیز سالین نرمال با دوز مشخص تزریق شد. در ادامه 24، 48 و72 ساعت و سپس هر هفته یکبار تا 12 هفته از ورید مارژینال خرگوش ها خونگیری به عمل آمد و مقادیر هموسیستئین، انسولین و گلوکز پلاسما مورد سنجش و ارزیابی آماری قرار گرفت. نتایج حاکی از افزایش معنی دار (01/0p<) هموسیستئین و گلوکز و کاهش معنی دار (01/0p<)انسولین پلاسمای گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد در طول 12 هفته از مطالعه بود. در این مطالعه علی رغم کاهش انسولین پلاسما، افزایش هموسیستئین پلاسما به عنوان ریسک فاکتور مستقل در بیماری های قلبی-عروقی در خرگوش سفید نیوزیلندی مشاهده شد.