مطالعه اثرات هیستومتریک و هیستوپاتولوژیکی اسانس گیاهان کرفس و نعناع در التیام جراحی تجربی پوست موش صحرایی

الموضوعات :

علی رضائی ¹ (گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران)
داریوش مهاجری ² (گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران)
بابک رستم زاده دهخوارقانی ³ (دانش آموخته دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران)
مسعود تقی زاده جاهد ⁴ (عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد واحد تبریز، تبریز، ایران)
صمد محمد نژاد داریانی ⁵ (دانشجوی دکتری تخصصی فارماکولوژی دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 26 السبت , ذو الحجة, 1428 تاريخ التأكيد : 14 الإثنين , جمادى الأولى, 1429 تاريخ الإصدار : 13 الأربعاء , صفر, 1429

الکلمات المفتاحية: کرفس, نعناع, ترومای جراحی, ترمیم,

ملخص المقالة :

دراین تحقیق اثرات هیستومتریک و هیستوپاتولوژی اسانس گیاهان کرفس و نعناع که به‌صورت لوسیون ترکیب شده بودند، روی روند ترمیم بعد از ترومای پوست در موش صحرایی مورد مطالعه قرار گرفت. جهت انجام این مطالعه 45 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار انتخاب شدند. تحت بیهوشی عمومی توسط زایلازین و کتامین، ‌در پوست ناحیه پشت آن‌ها با استفاده از پانچ بیوپسی شماره7، چهار زخم تمام ضخامت ایجاد شد. سپس موش‌ها به‌طور تصادفی در سه گروه مساوی تقسیم و شماره‌گذاری شدند. به گروه اول لوسیون گیاهی روزانه دو بار و هر بار به میزان ml/cm22 به‌عنوان دز پایین، در صورتی‌که در گروه دوم روزانه چهار بار و هر بار به‌میزان ml/cm22 به‌عنوان دز بالا و به گروه سوم که به‌عنوان شاهد بود، دارونما (آب مقطر) تجویز شد. طول دوره تیمار به‌مدت 21 روز ادامه داشت و در این مدت هر روز از زخم‌ها تصاویر دیجیتالی تهیّه و مساحت زخم‌ها با استفاده از نرم‌افزار آنالیز تصاویر دیجیتالی محاسبه می‌گردید. همچنین در روزهای 0، 3، 7، 14، 21 بعد از ایجاد تروما، از زخم‌ها جهت بررسی هیستوپاتولوژیکی بیوپسی انجام گرفت (از هر گروه 3 موش) که این موش‌ها در ادامه روند تحقیق حذف شدند. یافته‌های هیستومتریک و هیستوپاتولوژیکی نشان‌دهنده اثر تحریکی لوسیون گیاهی در روند ترمیم در فازEpithelialization بود که این اثر تحریکی در گروه تیمار با دز پایین مؤثرتر و نمایان‌تر بود که این نتایج از نظر آماری معنی‌دار بودند (01/0p<).

المصادر:

1. حاج هاشمی، و. (1381): نشریة واحد تحقیق و توسعة شرکت باریج اسانس شماره‌های 7و8، صفحات: 34-30.


2. زرگری، ع. (1376): گیاهان دارویی، جلد دوم، چاپ ششم، انتشارات دانشگاه تهران، صفحات: 482-476.


3. زرگری، ع. (1376): گیاهان دارویی، جلد چهارم، چاپ ششم، انتشارات دانشگاه تهران، صفحات: 30-1.


4. صمام شریعت، ه. (1382): تجزیه و شناسایی مواد دارویی گیاهان، چاپ دوم، نشر فرهنگ معاصر، صفحات: 90-51.


5. قهرمان، ا. (1373): سیستماتیک گیاهی، جلد دوم، چاپ اول، مرکز نشر دانشگاهی، صفحه: 726.                        


6. قهرمان، ا. (1362): فلور ایران، جلد نهم، چاپ اول، مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع، صفحات: 150-120.


7. محمد نژاد، ص. (1386): بررسی اثرات هیستومتریک وهیستوپاتولوژیکی مصرف عصاره گیاهی Pelargonium roseum در مقایسه با Phenytoin Sodium بعد از ترومای جراحی در پوست رت، پایان‌نامه جهت اخذ دکترای دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز.


8. مظفریان، و. (1375): فرهنگ‌نامة گیاهان ایران، جلد اول،  چاپ دوم، صفحات: 50-45.                                                                                                     


9. میرحیدر، ح. (1372): معارف گیاهی، جلد اول، چاپ دوم، نشر فرهنگ اسلامی، صفحه: 215.


10. Amann, R. and Peskar, B. (2002): Molecular Pharmacology. Saunders, Philadelphia, pp: 121-124.


11. Andrew, C. (1996): The Encyclopedia of Medicinal Plants. Saunders, Philadelphia, 61: 768-79.


12. Beck, A. (2003): Influence of herbal extract of Echinacea on fracture healing. Arch. Orthop. Trauma Surg., 123(7): 327-32.


13. Carola, N. and Linda Anderson, J. (1996): Danid philipson, Herbal Medicines, 65:102-190.


14. Duke, J.A. (1989): CRC Handbook of Medicinal Herbs. Boca Raton: CRC press Inc., 12: 45-6.


15. Kimball, O. and Horan T.N. (1993): The use of dilantine in the treatment of epilepsy. Ann Intern Med., 13: 787-93.


16. Kolbert, G. (1987): Oral diphenylhydantoin in corneal wound healing in the rabbit. Am. J. Opthamol., 66: 736-8.        


17. Wichtl, M. (1994): Herbal Drugs and Phytopharmaceuticals. Translated by: Bisset N.G. Boca Raton: CRC press, 2, 81-2.


18. Xu, H.Q. and Hao, H.P. (2004): Effect of iridoid total glycoside from cornus officinalis on prevention of glomerular overexpression of transforming growth factor beta 1 and matrixes an experimental diabetes model. Biol. Pharm. Bull., 27(7): 1014-8.