بررسی برخی تغییرات خونی در آلودگی با کرم قلب سگ (دیروفیلاریا ایمیتیس)

الموضوعات :

بهرام عمواوغلی تبریزی ¹ , فرهاد دستمالچی ² , یعقوب قره‌داغی ³ , منصور خاکپور ⁴

1 - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، تبریز، ایران
2 - دانش آموخته دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، تبریز، ایران
3 - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، تبریز، ایران
4 - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، تبریز، ایران

تاريخ الإرسال : 28 الجمعة , شوال, 1428 تاريخ التأكيد : 19 الإثنين , محرم, 1429 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو القعدة, 1428

الکلمات المفتاحية: دیروفیلاریازیس, گلبول‌های سفید, گلبول‌های قرمز, هماتوکریت, هموگلوبین,

ملخص المقالة :

این مطالعه بر روی80 قلاده سگ نژاد مخلوط 5-3 ساله مشکوک به بیماری کرم قلب (دیروفیلاریازیس) در دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز انجام گرفت. جهت تشخیص میکروفیلر انگل، آزمایش مستقیم و روش تکمیل شده نات(Knott) در خون انجام شد. پارامترهای خونی شامل شمارش گلبول‌های‌ سفید وقرمز، پلاکت و میزان هموگلوبین و هماتوکریت اندازه‌گیری و مقادیرحجم متوسط گلبول‌های قرمز(MCV)، متوسط هموگلوبین گلبول ‌قرمز(MCH) و متوسط هموگلوبین گلبول‌های قرمز( MCHC ) محاسبه شدند. میزان فیبرینوژن و پروتئین نیز مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد از تعداد 80 قلاده سگ مورد آزمایش، 20 قلاده آلوده به میکروفیلر دیروفیلاریا از گونه ایمیتیس بود که میزان آلودگی به این انگل در بین سگ‌های مورد مطالعه 25 % به‌دست آمد. میانگین هماتوکریت (Hct) و تعداد گلبول‌های قرمز و MCV در گروه سگ‌های بیمار نسبت به سالم کاهش معنی‌دار و میانگین مقادیر هموگلوبین (Hb)، MCH و MCHC و تعداد پلاکت‌ها اختلاف آماری معنی‌داری نشان نداد.میانگین میزان فیبرینوژن و پروتئین و تعداد گلبول‌های سفید و تعداد مطلق و نسبی نوتروفیل، ائوزینوفیل، منوسیت و بازوفیل در گروه سگ‌های بیمار نسبت به سالم افزایش معنی‌دار و میانگین تعداد مطلق و نسبی لنفوسیت کاهش معنی‌دار نشان داد.

المصادر:

فهرستمنابع

1. آذری حمیدیان، ش.، یعقوبی ارشادی، م.، جوادیان،ع.،  موبدی، ا. و عبائی، م. ر. (1385): مروری بر دیروفیلاریازیس درایران، مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان،60  (15). صفحات: 113 -102.


2. اسلامی، ع. (1376): کرم شناسی دامپزشکی، چاپ اول، انتشارات دانشگاه تهران، جلد سوم، صفحات: 609-584.


3. جاویدی برازنده، م. ع. (1383): بررسی وضعیت آلودگی سگ‌های ولگرد شهرستان تبریز به انواع فیلرها در سال 1383، دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، پایان نامه شماره 684.


4. قره داغی، ی. (1384): مطالعه پاتوبیولوژیکی دیروفیلاریازیس در سگ‌های شهرستان تبریز و حومه بین سال‌های 81 تا 82، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، طرح تحقیقاتی شماره 33.


5. مشگی، ب.، اسلامی، ع. و اشرفی هلان، ج. (1381) : بررسی اپیدمیولوژی فیلرهای خونی سگ‌های روستایی و شهری تبریز، مجله تحقیقات دامپزشکی سال پنجاه و هفتم، 4 (228)،  صفحه 59.


6. موبدی، ا.، جوادیان، ع. و عبائی، م. ر. (1369): معرفی کانون زئونوز کرم قلب سگ در منطقه مشکین شهر، اولین کنگره سراسری بیماری‌های انگلی در ایران رشت، انتشارات دانشگاه علوم پزشکی گیلان، صفحه 78.


7. هاشم زاده فرهنگ، ح. (1374): بررسی آلودگی سگ‌های ولگرد در شهر تبریز به انگل دیروفیلاریا ایمیتیس، دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، پایان نامه شماره 126.


8. Balikci, E. (2005): Some clinical, hematological, biochemical and ECG parameters in dogs with dirofilariosis. F.Ü. Sağlık Bil. Dergisi. 19(1):43-48.


9. Ettinger, S. and Feldman, E.C. (2005): Text Book of Veterinary Internal Medicine of Small Animal. Saunders, Philadelphia, pp: 937–963.


10. Feldman, B.F., Zinkl, J.G. and Jain, N.C. (2000): Schalm’s Veterinary Hematology. 5th ed. Lippincott Williams & Wilkins, Philadelphia.


11. Kircali, S.F., Kozan, E., Bülbül, A., Birdane, F.M., Köse, M. and Sevimli, A. (2007): Dirofilaria immitis infection in dogs: unusually located and unusual findings. Parasitology Res. 101:1487-1494.


12. Meyer, D.J., Coles, E.H. and Harvey, et Dennie J. Rich, L.J. (1992): Veterinary Laboratory Medicine: Interpretation and Diagnosis. 3rd ed. Saunders, Philadelphia, pp: 170-180.


13. Niwetpathomwat, A., Kaewthamasorn, M., Tiawsirisup, S., Techangamsuwan, S. and  Suvarnvibhaja, S. (2007): A retrospective study of the clinical hematology and the serum biochemistry tests made on canine dirofilariasis cases in an animal hospital population in Bangkok, Thailand. Res.Vet. Sci. 82(3): 364–369.


14. Niwetpathomwat1, A., Assarasakorn, S., Techangamsuwan, S., Suvarnavibhaja, S. and Kaewthamasorn, M. (2006): Canine dirofilariasis and concurrent tick-borne transmitted diseases in Bangkok, Thailand Comparative Clinical Pathology. 15(4): 249-253.


15. Parke, N.J. and Mays, C.E. (1982):  Canine dirofilariasis in central Indian. Proc. Indiana. Acad, Sci .99:650-658.


16. Pattons, S. and Garner, F.M. (1970): Cerebral infarction caused by heart worms (Dirofilaria immitis) in a dog. J. Am. Med. 156: 600.


17. Sadighian, A. (1969):  Helminth parasites of stray dogs in Shahsavar area of Iran. J. Helminth, 2: 372-374.


18. Sharma, M.C. and Pachauri, S. P. (2005): Blood cellular and biochemical studies in canine dirofilariasis. Vet. Res. Communications. 5(1): 295-300.


19. Rhee, J.K., Yang, S.S. and Kim, H.C. (1998): Periodicity exhibited by Dirofilaria immitis microfilariae identified in dogs of Korea.  J. Pavasitol. 36: 4: 23.


20. Tada, Y., Ohta, T. and Soohara, S. (1991):  Helminth infections dogs in Shiga Japan. J. Vet. Med. Sci. 53(2): 359-360.