بررسی فقهی امور غریبه و نقش آن در حوزه قضاء
رضا نظری
1
(
دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی پردیس البرز دانشگاه تهران
)
محمد اسحاقی
2
(
دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران
)
سید محمد حسینی
3
(
دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران
)
الکلمات المفتاحية: امور غریبه, , , , , جادو, , , , , سحر, , , , , فقه, , , , , قضا,
ملخص المقالة :
امور غریبه راهی برای کسب علم و آگاهی از طرق غیرمتعارف است که علاوه بر علوم غریبه یعنی پنج علم کیمیا، لیمیا، هیمیا، سیمیا و ریمیا، امور دیگری همچون جفر، رمل، ذکر، علم‌الحروف و غیره را نیز در برمی‌گیرد. به‌رغم اختلاف‌نظر فقها دربارۀ حقیقی یا خیالی بودن این امور، با توجه به آیات و روایات می‌توان بر حقیقی‌بودن آن صحه گذاشت. حکم فقهی امور غریبه مبتنی بر آیات و روایات و حاکی از حرمت آن است، مگر آنکه باعث اضرار نباشد و دفع ضرر کند. برخی فقها یادگیری و انجام سحر براى دفع ضرر سحر و باطل کردن آن را جایز شمرده‌اند. از نظر حقوقی نیز با توجه به علم‌آور بودن امور غریبه، کاربست آن از سوی قاضی می‌تواند یاری‌رسان دستگاه قضا در احقاق حق باشد. در این پژوهش برآنیم تا با ارائۀ تصویری شفاف از امور غریبه، با روش توصیفی و تحلیلی به جنبه‌های مختلف این امور در فقه و قضا بپردازیم.
