تبیین جایگاه فرهنگ در روابط ایران و چین
الموضوعات : فصلنامه مطالعات سیاسیحامد روشن چشم 1 , محسن دیانت 2 , عادل خانی 3
1 - دکترای جامعه شناسی سیاسی و مدرس گروه علوم سیاسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2 - استادیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3 - دکتری مردم شناسی از دانشگاه پکن و رایزن فرهنگی ایران در چین
الکلمات المفتاحية: فرهنگ, ایران, چین, سازه انگاری, میراث مشترک فرهنگی,
ملخص المقالة :
چین و ایران هر دو کشوری قدیمی و متمدن در آسیا بوده و در طول تاریخ مناسبات بسیار نزدیکیبا هم داشتهاند و در مقطعی از تاریخ به عنوان دو امپراطوری همسایه بودهاند. یااد آوری روناد تااریییروابط بین چین جدید و ایران از ارزش و اهمیت فراوانی برخوردار است که تاثیرات شگرفی بر حوزههایاقتصادی, سیاسی و فرهنگی دو کشور داشته است. از این رو بررسی جایگاه فرهنا در رواباط ایان دوکشور دارای اهمیت بسزایی است. هدف پژوهش حاضر بررسی جایگاه فرهن در روابط دو کشور مهامآسیا و تاثیرات متقایل آن میباشد. سؤال اصلی پژوهش این است که فرهن چه نقاش و جایگااهی درروابط میان دو کشور ایفا میکند. فرضیه پژوهش بیانگر این است که فرهن در فرایند رواباط تااریییایران و چین منجر به شکل گیری میراث مشترک فرهنگی بین دو کشور گردیده است. یافته های ایانپژوهش توصیفی – تحلیلی که با بهره گیری از رویکرد سازه انگاری در روابط بینالملل به رشته تحریاردرآمده است حاکی از این نتیجه است که میراث مشترک فرهنگی شکل گرفته میان دو کشور و به رغمبرخی تضادهای موجود منجر به هم گرایی دو کشور در حوزههای گوناگون شده است
_||_
