جلوه های الگوی دادرسی کنترل جرم در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392
الموضوعات : فقه و مبانی حقوق اسلامی
بهارک شاهد
1
(دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی، گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
نسرین مهرا
2
(دانشیار گروه حقوق، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول) docnas@mail.com)
محمد آشوری
3
(استاد گروه حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. shouri_mohammad@yahoo.com)
الکلمات المفتاحية: الگو, آیین دادرسی کیفری, الگوگرایی, الگوی دادرسی کنترل جرم,
ملخص المقالة :
الگوگرایی یکی از ویژگیهای ضروری نظام عدالت کیفری و به معنای گرایش انسجام یافته و هماهنگ به الگوهای متعدد دادرسی در جهت تحقق اهداف بنیادین قانونگذار است که در وضع قانون آیین دادرسی کیفری و تعیین نوع نظام عدالت کیفری کاربرد دارد. بررسی قانون با استفاده از این مفهوم، تطبیق شاخصهای مهم الگوهای متعدد فرایند کیفری در مراحل دادرسی را میسر ساخته و ویژگیهای بارز نظام عدالت کیفری را مشخص ساخته و پیشبینی عملکرد آینده آن را ممکن مینماید و اگر قانونگذار برخلاف اهداف بنیادین خویش در آیین دادرسی کیفری اقدام به وضع مادهای نموده باشد این مشکل شناسایی میگردد. قانونگذار با تأکید صریح بر معیارهای ویژهای در قانون آیین دادرسی کیفری 1392، لزوم تبعیت خود از برخی از معیارهای الگوی دادرسی منصفانه را آشکار ساخته است و بررسی این امر که در عمل تا چه حد زمینه های اجرایی آن را فراهم ساخته است، نیازمند شناسایی گرایش قانونگذار به الگوی کنترل جرم است زیرا این الگو، به عنوان الگوی متضاد در مقابل الگوی دادرسی منصفانه مطرح میشود و معمولا استفاده از آن در نظام عدالت کیفری به صورت کامل نفی نشده ودر موارد خاصی و به صورت حداقلی کاربرد دارد. نگارش حاضر درصدد هست تا نحوهی گرایش قانونگذار به الگوی کنترل جرم را بررسی کرده و در صورت وجود بحران در نظام عدالت کیفری، راه حلهای برون رفت از آن را پیشنهاد دهد.
_||_
