بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی برون گروهی و شادی در بین شهروندان تهران در سال 1390
الموضوعات :میرطاهر موسوی 1 , حسن رفیعی 2 , داود قاسم‌زاده 3
1 - عضو هیأت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛ گروه رفاه اجتماعی، تهران- ایران.
2 - عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛ گروه رفاه اجتماعی، تهران- ایران.
3 - کارشناس ارشد علوم اجتماعی (رفاه اجتماعی)؛ دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران- ایران.
الکلمات المفتاحية: شادی, : سرمایه اجتماعی, سرمایه اجتماعی برون‌گروهی, متغیرهای جمعیتشناختی,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی برون گروهی و شادی در بین شهروندان شهر تهران می پردازد. یکی از نیازهای ضروری برای انسان معاصر که در برابر فرصت ها و چالش های ناشی از پیشرفت های تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات قرار دارد، مسئله شادی و شادمانی است. در این پژوهش روش تحقیق، از نوع همبستگی است و داده ها با استفاده از روش کمی (پیمایش) از طریق پرسشنامه گردآوری شده است. جامعه آماری تحقیق شهروندان ساکن درشهر تهران می باشد که با استفاده از فرمول کوکران 412 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند.پس ازجمع آوری پرسشنامه ها، اطلاعات لازم توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایجحاکی از آن است که همبستگی بالایی بین سرمایه اجتماعی برون گروهی و شادی وجود دارد. در این پژوهش فرضیه های مربوط به تحصیلات، وضعیت تاهل، درآمد، وضعیت اشتغال با شادی رابطه معنی دار و مثبتی دارند. ولی بین سن و جنسیت با شادی همبستگی وجود نداشت.
آرگایل، م. (1382). روانشناسی شادی. ترجمه: ف، بهرامی و دیگری. اصفهان، انتشارات جهاد دانشگاهی.
ادیبیسده؛ و دیگری. (1389). سنجش سرمایه اجتماعی میان گروهی (طیف سام). فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی. سال دهم، شماره 38.
تنهایی، ا؛ و دیگری. (1387). مطالعه جامعهشناختی شادی در نظریه رفتار جمعی و جنبش اجتماعی هربرت بلومر. فصلنامه تخصصی جامعهشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی آشتیان، سال 4، شماره 3.
کامران، ف؛ و همکاران. (1387). بررسی رابطه سرمایه اجتماعی شبکه و سلامت روان. فصلنامه پژوهش اجتماعی. سال دوم، شماره 3.
کشاورز، ا؛ و دیگری. (1387). رابطه بین سرزندگی و ویژگیهای جمعیتشناختی با شادکامی در مردم شهر اصفهان. مطالعات روانشناختی. دوره 4، شماره 4.
موسوی، م؛ و دیگری. (1385). طرح پژوهشی سرمایه اجتماعی در ایران، وضعیت موجود دور نمای آینده و امکانشناسی گذار (چالشها و چارهها). تهران: سازمان ملی جوانان.
میرشاهجعفری، ا. (1381). شادمانی و عوامل موثر بر آن. تازههای علومشناختی. سال 4، شماره 3.
نصرآبادی، ب؛ و دیگری. (1388). بررسی سطح شادی در کارکنان دانشکدههای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. فصلنامه سلامت کارایران. دوره 6، شماره 3.
نصیری، م. (1387). سرمایه اجتماعی و تاثیر آن بر سیاستگذاری. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
Argyle, M. & Furnham, A. (1983). Sources of satisfaction and conflict in long- term relationship. Journal of marriage, and family. 45, pp: 481-491.
Bjornskov, ch. (2008). Social capital and happiness in the united states. Applied research quality of life. department of economics, 3:43-62.
Chau, yuan, K. (2002). Modeling social capital and growth. University Melbourne, Research paper Number 865.
Campbell, A. (1981). The sense of well-being in America.New York, MCGrow – Hill.
Perna, L. W. & Titus, M. A. (2005). The Relationship between parental involvement as social capital and college Enrollment: An independent Relationship. American sociological Review.Vol. 67, No. 5, pp. 485.
Diener, E, Lucas, R. (1999). Personality and subjective well-being.
Matlin, M, & Garon, v, j. (1979). Individual differences in Pollyannaism. Journal of personality Assesment, 43, 471-412.
