تبیین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن بر اساس استفاده از رسانه‌ها در بین مدیران مدارس منطقه 2 تهران

الموضوعات :

معصومه فریدی ثانی ¹ ( گروه جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز- ایران. )
مجید ظروفی ² ( دانشگاه آزاد اسلامی واخد شبستر )

تاريخ الإرسال : 06 الثلاثاء , ذو القعدة, 1437 تاريخ التأكيد : 06 الثلاثاء , ذو القعدة, 1437 تاريخ الإصدار : 01 السبت , جمادى الثانية, 1436

الکلمات المفتاحية: سرمایه اجتماعی, : استفاده از رسانه‌ها, مدیران مقاطع راهنمایی و دبیرستان و اعتماد اجتماعی,

ملخص المقالة :

در پژوهش حاضر سعی شده تا ارتباط ابعاد استفاده از رسانه های اجتماعی و سرمایه اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد. روش پژوهش ازنوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران دو دوره اول و دوم دبیرستان منطقه 2 شهر تهران بود که تعداد 171 نفر به روش نمونه گیری تصادفی از بین جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار اصلی این پژوهش پرسشنامه سرمایه اجتماعی دلاویز بود که پایایی و روایی آن نیز به اثبات رسانده شده است. منظور از استفاده از رسانه ها، استفاده از تلویزیون و اینترنت و تلفن همراه بود که به وسیله پرسشنامه محقق ساخته اندازه گیری شدند. نتیجه های پژوهش نشان داد که در بین مدیران مدارس منطقه 2 تهران، بین ابعاد سرمایه اجتماعی و استفاده از رسانه ها همبستگی معنی داری وجود دارد. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که استفاده از سه رسانه تلویزیون، اینترنت و برنامه های تلفن همراه به میزان قابل توجهی شاخص سرمایه اجتماعی و مشارکت در اجتماع محلی را در جهت همسو و متغیرهای (اعتماد اجتماعی، مشارکت گروهی و روابط درشبکه های اجتماعی) را در جهت ناهمسو تبیین می کنند.

المصادر:

آزاد ارمکی، ت. (1377). تلویزیون در ایران. نامه‌ علوم اجتماعی. دوره‌ 14، شماره‌ 14.

پوتنام، ر. (1379). جامعه برخوردار، سرمایه اجتماعی و زندگی عمومی.

پورمحمدی، ع، ا. (1377). اعتماد به تلویزیون و عوامل موثر­. ﭘﺎﻳﺎﻥ­ﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﻲ­ﺍﺭﺷﺪ، ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻬﺸﺘﻲ.

تاجبخش، ک. (1384) سرمایه اجتماعی، اعتماد، دموکراسی و توسعه مترجم: ا، خاکباز و دیگری. تهران: نشر شیرازه.

جعفری­نیا. ر. (1389). رابطه استفاده از رسانه­های جمعی با سرمایه اجتماعی سرپرستان خانوار در شهر خورموج. رفاه اجتماعی. سال دهم، شماره 38، صص  169- 141.

حسین­پور، ج؛ و دیگری. (1390). بررسی رابطه میزان مصرف رسانه­ها و میزان سرمایه اجتماعی شهروندان تهرانی. مجله برنامه­ریزی رفاه و توسعه اجتماعی. شماره 6­، صص 174-129.

رسولی، م، ر؛ و دیگری. (1390). بررسی نقش رسانه­های جمعی در شکل­گیری سرمایه اجتماعی در بین شهروندان شهر یزد.‎ فرهنگ ارتباطات. دوره 1(1)، صص 94 -61­.

رضائیان، ع. (1383). عصر سرمایه انسانی و اجتماعی. فصلنامه پیام مدیریت. شماره 11 و 12.

رفیع پور، ف. (­1378). آناتومی جامعه (مقدمه­ای بر جامعه­شناسی کاربردی). تهران: شرکت سهامی انتشار. چاپ اول.

رنجبر، ا؛ و همکاران. (1391). سنجش سرمایه اجتماعی در بین اعضای تعاونی­های تولید کشاورزی استان مرکزی.  فصلنامه تعاون و کشاورزی. سال اول، شماره 1، صص 17-1.

روح­الامینی، م. (1374). بررسی نقش و تحولات سرمایه اجتماعی جامعه ایران­. فصلنامه راهبرد فرهنگ. 9(35)، صص 92-69.‎

شارع پور، م. (1380). فرسایش سرمایه اجتماعی و پیامد­های آن. نامه انجمن جامعه­شناسی.تهران: نشر کلمه.

شارع­پور، م؛ و همکاران. (1384). رابطه سرمایه فرهنگی با هویت اجتماعی جوانان، (مطالعه موردی شهر تهران). نامه علوم اجتماعی.

صدری، ع؛ و دیگری. (1387). ارزش­های حاکم بر جامعه ایرانی. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک. چاپ اول.

علاقه­بند، مهدی. (1384). درآمدی بر سرمایه اجتماعی. مجله اینترنتی فصل نو. دوره 5­، شماره 8.

فوکویاما، ف. (1379). پایان نظم. ترجمه: غ، توسلی. تهران: جامعه ایرانیان.  

فیلد، ج. (1385). سرمایه اجتماعی. ترجمـه: ج، متقـی. تهـران: انتـشارات موسسه پژوهش تامین.

کلمن، ج. (1377).  بنیادهای نظریه اجتماعی. ترجمه: م، صبوری. تهران: انتشارات نشر نی. چاپ اول.

کلهر، س. (1378). میزان اعتماد مردم به بخش خبری رسانه­ها. وزارت ارشاد.

مک‎کوایل، د. (1385). درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی. ترجمه: پ، اجلالی. تهران: دفتر مطالعات و توسعه رسانه‎ها.

مهرداد، ﻫ. (­1380­). مقدمه­ای بر نظریات و مفاهیم ارتباط جمعی. تهران: انتشارات فاران.

نیکو، ‌‌م؛ و همکاران. (1376). شناخت مخاطب با رویکرد استفاده و رضامندی. ‌‌تهران: اداره کل هماهنگی پژوهش‌های برنامه‌ای معاونت سیما.

ویندال، ‌‌س؛ و همکاران. (1376). کاربرد نظریه‌های ارتباطات. ‌‌ترجمه: ع، دهقان. ‌‌مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.

Baran, S. & Davis, D. (2011). Mass communication theory. Foundations, ferment, and future. Cengage Learning.

Caplan, S. E. (2005). A Social Skill Account of Problematic Internet Use.
Journal of Communication. 55.

Evans, W. R. & C. M. Carson. (2005). "A social capital explanation of the relationship between–functional diversity and group performance." Team Performance Management 11(7/8), P.p: 302-315.

Fligstein, N. (2001). Social Skill and the Theory of Fields. University of California Berkeley, Ca. 94720. U.S.A.

Fries, P. (2010). Complementarily In Health Information Media Usage By College Students. An Application of Media Complementarily Theory In The Context of Health Information, University of Dayton and Ohio LINK. P.p: 1-74.

Gary, S. (1997). Training teachers, faculty members, and staff. In B. H. Khan (Ed.), Web based. instruction.  Englewood Cliffs, NJ: Educational Technology Publications.

Halpren, D. (2005). Social Capital. polity press.

Heather, L. & etal. (2008). Media and Young Children’s Learning.  The future of children. V. 18, No. 1.

James, B. T. (2002). When The Brain Can't Hear: NY, Atria Books.

Koka, B. R. & Prescott, J. E. (2002). "Strategic alliance as social capital: a multidimentional view". Strategic Management Journal. V. 23, P.p: 795-816.

MacQuail, D. (1994). Mass communication theory. London: sage LTD, third edition.

McGrath, R. J. & W. L. Sparks. (2005). "The Importance of Building Social Capital." Quality Progress.  38(2), P.p: 45-49.

Morgan, M. & etal. (1997). VCRs and the effects of television. New diversity or more of the same. Social and cultural aspects of VCR use. P.p: 107-123.

Namka, L. (1997). Social skills and Positive Mental Health. Retrieved on August 14th 2006 from http://members.aol.com/AngriesOut/ teach4. htm.

Putnam, R. D. (1993). Making democracy work. Civic traditions in modern Italy. Princeton, NJ.  Princeton University Press.

Wood, J. (2000). Communication Theories in Action, Boston. Wadsworth Publishing.