تحلیل جامعهشناختی عوامل مرتبط با میزان قانونگریزی شهروندان شهر مریوان در سال 94-1393
الموضوعات :
1 - کارشناسی‌ارشد جامعهشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز-- ایران.
2 - استادیار دانشگاه پیام نور مرکز مهاباد- ایران (نویسنده مسئول).
الکلمات المفتاحية: قانونگریزی, قانونگریزی در خانواده, قانونگریزی دوستان و پایگاه اقتصادی- اجتماعی,
ملخص المقالة :
تحقیق به بررسی قانون گریزی شهروندان 15 الی 64 سال شهر مریوان و عوامل اجتماعی موثر بر آن پرداخته است. روش بررسی این پژوهش میدانی و با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده است که با استفاده از فرمول کوکران 383 نفر از افراد جامعه آماری به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب و در مرحله بعد تصادفی ساده انتخاب شده و به سوالات پرسشنامه به روش مصاحبه پاسخ دادند. نتایج حاصل از تحقیق گویای آن بود که میزان قانون گریزی افراد از حد متوسط بالاتر بوده است. هم چنین آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد که متغیرهای پایگاه اقتصادی-اجتماعی، پای بندی اعضای خانواده به قانون و پایبندی اعضای گروه دوستان به قانون با قانون گریزی پاسخگویان همبستگی معکوس و معنی داری داشته است و مدت زمان سکونت افراد درشهر با میزان قانون گریزی آن ها همبستگی مستقیم و معنی داری داشته است. میزان قانون گریزی مردان از زنان و افراد مشاغل آزاد از مشاغل دولتی بیشتر بوده است. تحلیل رگرسیون چند متغیره هم نشان داد که متغیرهای تحصیلات پاسخگویان، میزان قانون گریزی در خانواده فرد و میزان قانون گریزی دوستان بر قانون گریزی پاسخگویان تاثیر معنی داری داشته اند، این متغیرها با همدیگر 21 درصد از تغییرات قانون گریزی افراد را تبیین کرده اند.
آزاد ارمکی، ت. (1379). آینده نگری: مردم تهران، نگرانیها و آینده. تهران: دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران.
بیرو، آ. (1376). فرهنگ علوم اجتماعی. ترجمه: ب، ساروخانی. تهران: انتشارات کیهان.
حقیقتیان، م؛ و دیگری. (1391). بررسی عوامل اجتماعی رعایت قوانین شهروندی در بین شهروندان اردبیلی. فصلنامه مطالعات شهری. سال دوم، شماره 4، صص 214-171.
حیدری، آ؛ و همکاران. (1391). نظریه از هم گسیختگی نهادی و قانونگریزی (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز). فصلنامه مسائل اجتماعی ایران. سال سوم، شماره 2، صص 59-39.
رضایی، م. (1384). میزان، نوع و عوامل موثر بر قانونگریزی. مجله جامعهشناسی ایران. شماره 3.
رفیعپور، ف. (1378). آناتومی جامعه/مقدمهای بر جامعهشناسی کاربردی. تهران: سهامی انتشار.
شاهآبادی، ا؛ و دیگری. (1391). رابطه سرمایه اجتماعی و قانونگریزی در بین شهروندان یزد. فصلنامه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. سال هشتم، شماره 27، صص 115-84.
علی بابایی، ی؛ و دیگری. (1388). تحلیل جامعهشناختی عوامل موثر بر قانونگریزی. فصلنامه دانش انتظامی. سال یازدهم، شماره چهارم.
علیخواه، ف. (1381). نقش صدا و سیما در ترویج رفتار قانونمند. طرح تحقیقاتی. تهران: موسسه تحقیقات صدا و سیما.
ﻋﻠﯿﻮردیﻧﯿﺎ، ا. (1377). مطالعه جامعهشناختی میزان قانون ستیزی در استان مازندران. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
علیوردینیا، ا. (1378). میزان قانون ستیزی در استان مازندران. دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی استان مازندران.
فیروز جائیان، ع، ا. (1389). قانونگریزی (تحلیلی در منظر نظریه عدالت رویهای). فصلنامه علمی-پژوهشی رفاه اجتماعی. سال 11، شماره 42.
کلانتری، ص؛ و همکاران. (1384). ارتباط فقر با قانونگریزی و شکلگیری آسیبهای اجتماعی. فصلنامه علمی ترویجی. سال پنجم، شماره 18.
محسنی، م. (1379). بررسیگرایشبهاطاعتازقانوندرایران، (درقانونگراییوفرهنگعمومی). تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
واحدی، ش؛ و همکاران. (1388). بررسی عوامل موثر بر قانونگرایی شهروندان، (مطالعه موردی: شهروندان استان آذربایجان غربی). فصلنامه علمی-پژوهشی انتظام اجتماعی. سال اول، شماره 2، صص 60-37.
Anderson,J. (2002). General Strain Theory as an Explanation for Crime and Deviance, Crimonology. Vol. 101.
Bjerregaard, B. & et al. (2008). A Cross-National Test of Institutional Anomie Theory: Do the Strength of Other Social Institutions Mediate or Moderatethe Effects of the Economy on the Rate of Crime? Western Criminology. Review, 9(1), P.p: 31– 48.
Bursik, R. (1988). Social Disorganization and theories of Crime and Delinquency: Problems and Prospects.Criminology. Vol. 26, No. 4, P.p: 519- 551.
Chamlin, M. & et al. (1995). Assessing messner and rosenfeld institutional anomie theory: a partial test, criminology. Vol. 33, P.p: 411-429.
Ferrer, R. (2009). Breaking the Law. When Other Do European Economic. Review: 54, P.p:163-180.
Huberts, L. & et al. (2006). Rule-making, rule-breaking? Law breakingby government in the Netherlands and the united kingdom. Crime Law Socio Change.Vol. 46, P.p: 133-159.
Lou Xin, Q. (2008). On Law-abiding and Religion. Journal of Guangxi Youth Leaders College.
Markowitz, F. & et al. (2001). Extending Social Disorganization Theories: Modeling the Relationships between Cohesion, Disorder, and Fear. Journal of Criminology. Vol. 39, No. 2, P.p: 293-319.
Markowitz, F. & et al. (2001). Socioeconomic Disadvantage and Violence Pecent Research on Culture and Neighborhood Control as Explanatory Mechanisms.Aggression and Violence Behavior. Vol. 8, P.p: 145-154.
Reid, S. (2000). Crime and Criminology.U.S.A.: McGraw-Hill.
Sampson, R. & et al. (1989). Community Structure and Crime: Social-Disorganization Theory. American Journal of Sociology.Vol. 94, P.p: 774-802.
Siegel, L. (2001). Criminology: Theories, Patterns and Typologies. U.S.A.: Wadsworth.
Wang Xiao, S. & et al. (2010). An Analysis ofPsychological Factors ofLaw-abidingBehavior. Journal of Hubei University (Philosophy and Social Science).
