بررسی رابطه سرمایه فرهنگی با هوش فرهنگی مدیران دبیرستان‌های تبریز

الموضوعات :

فیروز راد ¹ (استادیا‌ر گروه ‌علوم ‌اجتماعی، ‌دانشگاه‌ پیام نور- صندوق ‌پستی 193953697، تهران- ایران.)
فاروق امین‌مظفری ² (استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه تبریز- ایران.)
فتاح سلمان‌زاده ‌مظلومی ³ (دانش‌آموخته کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز- ایران (نویسنده مسئول).)

تاريخ الإرسال : 03 السبت , جمادى الثانية, 1437 تاريخ التأكيد : 03 السبت , جمادى الثانية, 1437 تاريخ الإصدار : 27 السبت , صفر, 1433

الکلمات المفتاحية: مشارکت فرهنگی, مراقبت‌های فرهنگی,

ملخص المقالة :

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه سرمایه فرهنگی باهوش فرهنگی مدیران دبیرستان های تبریز می باشد. هوش فرهنگی توانایی فردی برای درک، تفسیر و عمل موثر در موقعیت های چند فرهنگی است. در تبیین سرمایه فرهنگی از نظریات بوردیو استفاده شده است. سایر متغیرهای مستقل تحقیق عبارتند از: دانش فرهنگی، مراقبت های فرهنگی، مهارت های فرهنگی، تحصیلات، مشارکت فرهنگی و ارتباطات فرهنگی. روش تحقیق، پیمایش و از نوع همبستگی می باشد. از لحاظ زمانی، مقطعی و از نظر دامنه تحقیق، پهنانگر و ازنظر وسعت خرد و ازنظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق تمامی مدیران دبیرستان های تبریز در سال تحصیلی 1390-1391 می باشد. داده های مورد نیاز برای آزمون فرضیه های تحقیق از طریق پرسشنامه و با استقاده از نمونه گیری طبقه بندی شده و تصادفی ساده انتخاب شدند. برای محاسبه اعتبار گویه ها از طریق اعتبار صوری و پایایی گویه ها از آلفای کرونباخ و نیز برای آزمون فرضیه ها از تکنیک های آماری ضریب همبستگی پیرسون وآزمون مجذور استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان می دهد که هوش فرهنگی با متغیرهای سرمایه فرهنگی، دانش فرهنگی، مراقبت های فرهنگی، مهارت های فرهنگی، تحصیلات، مشارکت فرهنگی و ارتباطات فرهنگی رابطه مثبت و معنی داری دارد. هم چنین در تبیین هوش فرهنگی با استفاده از متغیرهای سرمایه فرهنگی، دانش فرهنگی، مراقبت های فرهنگی، مهارت های فرهنگی، تحصیلات، مشارکت فرهنگی و ارتباطات فرهنگی با استفاده از آزمون رگرسیون چندگانه مشخص گردید حدود 73 درصد از واریانس متغیر وابسته توسط متغیرهای مشارکت فرهنگی، سرمایه فرهنگی، مراقبت های فرهنگی و تحصیلات تبیین می شوند.

المصادر:

ابراهیمی­لویه، ع. (1380). نابرابری اجتماعی و سرمایة فرهنگی (بررسی تأثیر نابرابری اجتماعی بر توزیع سرمایة فرهنگی و نقش سرمایة فرهنگی در بازتولید طبقة اجتماعی). پایان­نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی.

احمدی، ح؛ و دیگری. (1385). شناختبازی­هایذهن. تهران: نشر پردیس.

اصغری­زاده، ع؛ و دیگری. (1389). هوش فرهنگی و کارکردهای آن در سازمان­ها. مهندسی فرهنگی، سال چهارم، شماره 42-41.

بوردیو، پ. (1384). شکل­های سرمایه، در سرمایه اجتماعی: اعتماد، دموکراسی و توسعه. گردآوری کیان تاجبخش؛ ترجمه: افشین خاکباز و دیگری. تهران: نشر شیرازه.

جنکینز، ر. (1385). پیر بوردیو. ترجمه: حسین، چاوشیان. تهران: نشر نی.

جوانمرد، ک؛ و دیگری. (1389). بررسی جامعه­شناختی نقش سرمایه فرهنگی در بازتولید طبقه اجتماعی در بین مردان 50-40 ساله  شهر بندرعباس در سال 1388. فصلنامه تخصصی علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر. سال چهارم، شماره یازدهم.

چلبی، م. (1375). جامعه­شناسی نظم. تهران: نشر نی.

روح­الامینی، م. (1368). زمینهفرهنگ­شناسی. تهران: انتشارات عطار.

روح­الامینی، م. (1374). زمینه فرهنگ جامعه­شناسی. تهران: مرکز چاپ و نشر انتشارات تهران.

ساروخانی، ب. (1372). جامعه­شناسی ارتباطات. تهران: انتشارات اطلاعات.

سازمان ملی جوانان. (1384). قابل دسترسی در:                                                                     www.rasekhoon.net

سرمد، ز؛ و دیگران. (1376). روش­های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: نشر آگه.

شربتیان، م. (1388). تأملی بر ضرورت مبانی توسعه فرهنگی و اهمیت آن در جامعه ایران. قابل دسترسی در:

 ‏http://anthropology.ir‏

شویره، ک؛ و دیگری. (1385). واژگان پیر بوردیو. ترجمه: مرتضی، کتبی. تهران: نشر نی.

ذکائی، م. (1386). جامعه­شناسیجوانان. تهران: نشر آگه.

ریتزر، ج. (1381). نظریه­های جامعه­شناسی در دوران معاصر. ترجمه: محسن، ثلاثی. تهران: انتشارات علمی.

فاضلی، م. (1382). مصرف و سبک زندگی. قم: انتشارات صبح صادق.

فاضلی، م. (1386). جامعه­شناسیمصرفموسیقی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر ارتباطات.

فکوهی، ن. (1381). تاریخاندیشه و نظریه­های انسان­شناسی. تهران: نشر نی.

فیاضی، م؛ و دیگری. (1388). هوش فرهنگی؛ نیاز مدیران در قرن تنوع. سایت جامع مدیریت.

قاسمی، و؛ و دیگران. (1389). تحلیلی بر خوش فرهنگی و الگوهای تقویت آن. فصلنامه تخصصی علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر. سال چهارم، شماره نهم.

قلی­پور، آ. (1386). مدیریت رفتار سازمانى، گرایش فردى. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانى دانشگاه­ها.

گیدنز، آ. (1376). جامعه­شناسی. ترجمه: منوچهر، صبوری. تهران: نشر نی.

مشبکی، ا؛ ودیگری. (1388). هوش فرهنگی اکسیر موفقیت مدیران درکلاس جهانی. چهارمین کنفرانس بین­المللی مدیریت: تهران.

نجاتی، ح، س. (1379). مشارکت فرهنگی. تهران: انتشارات آن.

یونسکو. (1376). فرهنگ و توسعه. ترجمه: نعمت­الله و محمد فاضلی. تهران: مرکز پژوهش­های بنیادی.

Ang S, Van Dyne L, Koh Ch, Ng K. Y., Templer K. J., Tay Ch and Chandrasekar N. A. (2007). Cultural intelligence: Its measurement and effects on cultural judgment and decision making, cultural adaptation and task performance. Management and organization review. 3: 335–371.

Bandura, Albert. (2000). Exercise of human agency through collective efficacy. Current Direction in psychological Science, 9 (3): 75-78.

Benett, Milton. (2003). Cultral Intelligence-Anther Aspect of Emotional. Intelligenece. Cross Cultural Development.

Deng L, and Gibson P. (2008). A qualitative evaluation on the role of cultural intelligence in cross-cultural leadership effectiveness. InternationalJournal of Leadership Studies. 3: 181-197.

Deng L, and Gibson P. (2008). A qualitative evaluation on the role of cultural intelligence in cross-cultural leadership effectiveness. International Journal of Leadership Studies. 3: 181-197.

Detelin S., Elenkov. Ivan & Manev. M. (2009). Senior expatriaate Ieadership's effects on innovation and the role of cultural intelligence. Journal of world Business. 357-369.

Earley, P. C & Ang s. (2003). Cultural Intelligence: indivisual interactions across cultures. Stanford, CA. Stanfors Business Books.

Early, P. C., Ang, S. and Tan, J. S. (2006). Developing cultural intelligence at work. Stanford, CA: Stanford University Press.

Earley, P. C, Mosakowski, Elaine. (2004).Cultural Intelligence. Harvard business Review, pp: 139-146

Earley, P. C & Peterson, S. R. (2004). The Elusive Cultural Chameleon: Cultural Intelligence as a New Approach to Intercultural Training for the Global Manager. Academy of Management Learning and Education. Vol. 3, No. 1, 100–115.

Ghasemi. V. & Yazdkasti. G. (2010). An analysis of cultural intelligence and its promotion models. Journal of social sciences. 4 (9): 33-50.

Harker, R. (1990). Education and Cultural Capital. in Harker, R., Mahar, C. Wilkes, C., (eds). An Introduction to the Work of Pierre Bourdieu: The Practice of Theory, Macmilan Press, London.

Harris, Michael M. (2004). Selecting Employees for Global Assignment: Can Assessment center Measur cultural Intelligence.

Helly, Denise. (2001). Voluntary and Social Participation by People of Immigrant Origin: Overview of Canadian Research. Second National Metropolis Confererence, Montreal. November 1997.

Hofstede, G. (1991). Cultures consequences: international differences in work-related values. Thousand iaks, CAL Sage.

MacNab. Brent. R. & Worthley. Reginald. (2010). Individual characteristics as predictors of cultural intelligence development: The relevance of self-efficacy.

Plum, Elisabeth. (2007). Cultural Intelligencea Concept for Bridging andBenefitingfrom Cultural Differences. Available at: www.culturalintelligence.org

Plum E, Achen B, Dræby I, and Jensen I. (2007). Cultural intelligence: a concept for bridging and benefiting from cultural differences. Børsens Forlag, Copenhagen. Available from www.culturalintelligence.org/cqiloapp.pdf.

Triandis, H. C. (2006). Cultural intelligence in organizations. Group and Organization Management, No. 31, Pp: 20–26.

Thomas, D. C. (2006). Domain and development of cultural intelligence: The importance of mindfulness. Group and Organization Management, 31 (1): 78-99.

Perkins, D. N. (1985). Where is intelligence. The Journal of Learning Science. Vol. 7, pp: 147-150.

Peterson, B. (2004). Cultural intelligence: A guide to working with people from other cultures. Yurmouth, ME. Intercultural Press.

Van Dyne L. (2005). Cultural intelligence: Its measurement and effects on cultural judgment and decision making, cultural adaptation and task performance.