رابطه سرمایه اجتماعی و دین‌داری با احساس ارتباط و پیوستگی با طبیعت نزد دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی‌ واحد تبریز

الموضوعات :

بینا حبیبی ¹ , داود ابراهیم پور ²

1 - دانشجوی کارشناسی‌ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز‌، گروه علوم اجتماعی؛ تبریز‌- ایران.
2 - گروه علوم اجتماعی دانشکده علوم انسانی و تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

تاريخ الإرسال : 06 الثلاثاء , ذو القعدة, 1437 تاريخ التأكيد : 06 الثلاثاء , ذو القعدة, 1437 تاريخ الإصدار : 01 السبت , جمادى الثانية, 1436

الکلمات المفتاحية: سرمایه اجتماعی, دین‌داری, احساس ارتباط و پیوستگی با طبیعت,

ملخص المقالة :

هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و دین داری با احساس ارتباط و پیوستگی با طبیعت نزد دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی‌ واحدتبریز می‌باشد. جامعه آماری تحقیق را دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی‌ واحد تبریز به تعداد 31447 نفر تشکیل می‌دهد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 323 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین گردید و به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه‌‌گیری در تحقیق حاضر، پرسشنامه‌های محقق ساخته بودند. اعتبار پرسشنامه‌های مورد نظر با استفاده از اعتبار صوری و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ مورد آزمون قرار گرفت و ضریب آن برای پرسشنامه‌ احساس ارتباط و پیوستگی با طبیعت 74/0، سرمایه اجتماعی72/0 و دین داری 84/0 محاسبه گردید. بر اساس نتایج به دست آمده از آزمون فرضیه‌های تحقیق، بین متغیرهای سرمایه اجتماعی، دین داری و سن بااحساس ارتباط و پیوستگی با طبیعت رابطه معنی‌داری وجود دارد. هم چنین بین دانشجویان مرد و زن از نظر احساس ارتباط و پیوستگی با طبیعت تفاوت معنی‌داری مشاهده گردید.

المصادر:

بری، ج. (۱۳۸۰). محیط­زیست و نظریه اجتماعی. ترجمه: ح، پویان و دیگری. تهران: انتشارات سازمان حفاظت محیط زیست.

بنسون، ج. (۱۳۹۳). اخلاق محیط­زیست. ترجمه: ع، وهاب­زاده. مشهد: انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد. چاپ دوم.

حشمت، م؛ و همکاران. (۱۳۸۹). بررسی میزان سرمایه اجتماعی در میان گروه‌های اجتماعی (منطقه حاشیه­نشین و غیرحاشیه­نشین شهر مراغه). مطالعات جامعه­شناسی. سال دوم، شماره ششم، صص43-27.

ساتن، ف. (۱۳۹۲). درآمدی بر جامعه­شناسی محیط­زیست. ترجمه: ص، صالحی. تهران: انتشارات سمت.

شایان مهر، ع، ر. (۱۳۸۸). دایرة­المعارف تطبیقی علوم اجتماعی. تهران: انتشارات کیهان.

شبیری، م؛ و همکاران. (۱۳۹۳). بررسی عوامل موثر بر ایجاد اخلاق زیست‌محیطی در شهروندان جهان. مجله معرفت. سال بیست و سوم، شماره ۲۰۱، صص 95-83­.

شجاعی‌زند، ع. (۱۳۸۴). مدلی بر سنجش دین­داری در ایران. مجله جامعه­شناسی ایران. دوره ششم، شماره اول، صص 66-34­.

شفیعی مازندرانی، م؛ و دیگری. (۱۳۸۸). طبیعت و انسان. قم: انتشارات برگزیده. چاپ اول.

صالحی، ص؛ و دیگری. (۱۳۹۱). بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر رفتارهای زیست‌محیطی، (مطالعه موردی استان کردستان). مجله جامعه­شناسی ایران. دوره سیزدهم، شماره چهارم، زمستان، صص 115-90­.

عباس‌زاده، م؛ و همکاران. (۱۳۹۰). بررسی تحلیل عاملی تاییدی و همسانی درونی مقیاس ارتباط و پیوستگی با طبیعت در دانشجویان مقیاسی در حوزه جامعه­شناسی و روان­شناسی محیط­زیست. مجله جامعه‌شناسی کاربردی. سال بیست و دوم، شماره چهارم، صص 34-19­.

فوکویاما، ف. (۱۳۸۵). پایان نظم سرمایه اجتماعی و حفظ آن. ترجمه: غ، توسلی. تهران: نشرحکایت قلم نوین. چاپ دوم.

کریمی، ز. (۱۳۸۹). بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و سلامت زیست‌محیطی در بین دانشجویان دانشکده‌های دندانپزشکی و پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز. پایان­نامه کارشناسی­ارشد جامعه­شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی‌ تبریز.

نواح، ع؛ و همکاران. (۱۳۹۰). بررسی رابطه بین میزان دین­داری با ارزش­ها و رفتارهای زیست‌محیطی شهروندان اهواز. مجله مطالعات شهری. سال اول، شماره اول، صص 98-77­.

Putnum, R. (1995). The strangedisappearance of civic America. policy. Autumn.

Schultz, P.W. (2000). Empathizing with nature: the effects of perspective taking on concern for environmental issues. Journal of Social Issues. V.56, P.p: 391-406.