جامعهپذیری و رابطه آن با میزان انضباط اجتماعی دانشآموزان مقطع متوسطه از سال تحصیلی 94- 1393
الموضوعات :مهدیه طهماسبی 1 , محمود علمی 2
1 - کارشناسیارشد جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز– ایران.
2 - استادیار گروه علوم اجتماعی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی؛ تبریز- ایران (نویسنده مسئول).
الکلمات المفتاحية: جامعهپذیری, انضباط اجتماعی, نظم و دانشآموزان,
ملخص المقالة :
هدف از تبیین این مقاله تعیین رابطه بین متغیرهای انضباط اجتماعی و جامعه پذیری و ابعاد آن هست. متغیر انضباط اجتماعی نیز بر اساس نظریه پارسونز به عنوان متغیر ملاک مطرح است و متغیر جامعه پذیری بر اساس نظریه های کولی، مید و پارسونز به عنوان متغیر مستقل (پیش بین) مطرح شده است. بر این اساس متغیر انضباط اجتماعی نیز شامل ابعاد نظم اقتصادی، نظم فردی، نظم در روابط خانوادگی، نظم اخلاقی و نظم تحصیلی است و متغیر جامعه پذیری از ابعاد مسئولیت پذیری، سازگاری، قانون پذیری و بلوغ اجتماعی شکل گرفته است. حجم نمونه در این تحقیق به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم نمونه از جامعه آماری دانش آموزان دبیرستان های دولتی شهر تبریز اخذ شده برابر با 241 نفر است. در این تحقیق از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده شده و برای بررسی پایایی ابزار تحقیق از آلفای کرونباخ استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها و یافته های تحقیق حکایت از تایید فرضیه های اصلی تحقیق دارد که به وجود تفاوت متغیر انضباط اجتماعی با متغیر جامعه پذیری و ابعاد آن اختصاص دارد و تنها با بُعد سازگاری تفاوت مشاهده نشد. بر این اساس بیشترین میزان تفاوت در ابعاد جامعهپذیری مربوط به متغیر مسئولیت پذیری با انضباط اجتماعی است. هم چنین، بر اساس نتایج حاصل از آنالیز واریانس یک‌طرفه ابعاد نظم اقتصادی و نظم اخلاقی با میزان متغیر وابسته جامعه پذیری و میزان آن تفاوت مشاهده شد. هم چنین نتایج حاصل از بررسی رابطه متغیرهای زمینه ای با متغیرهای تحقیق نشان دهنده ی این است که رابطه متغیرهای جنسیت و درآمد خانواده با متغیرهای تحقیق معنی دار بوده و متغیرهای منزلت شغلی والدین، تحصیلات والدین، بُعد خانواده و رشته تحصیلی رابطه معنی داری با متغیرهای تحقیق نداشته اند.
بابااوغلی، م. (1385). جامعهپذیری دختران و پسران. تهران www.rasekhon.com.
تیمورینژاد، م؛ و دیگری. (1392). بررسی رابطه رفتار شهروندی با نظم اجتماعی در بین دانشآموزان مدارس دخترانه متوسطه شهرکرد. فصلنامه دانش انتظامی چهار محال و بختیاری. سال اول، شماره دوم، صص 19-2.
چلبی، م. (1375). جامعه‌شناسی نظم. تهران: نشر نی. چاپ اول.
دهخدا، ع. (1377). مقدمه لغت‌نامه دهخدا. تهران: موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران. جلد سوم.
ذوالفقاری زعفرانی، ر؛ و دیگری. (1389). بررسی تاثیر نهاد خانواده و مدرسه بر جامعهپذیری دانشآموزان مقطع متوسطه رودهن. فصلنامه پژوهش اجتماعی. دوره سوم، شماره هشتم، صص 164-147.
رابرتسون، ی. (1373). درآمدی بر جامعه: با تاکید بر نظریههای کارکردگرایی، ستیز، کنشمتقابل نمادی. ترجمه: ح، بهروان. تهران: آستان قدس رضوی موسسه چاپ و انتشار.
رسولزاده طباطبایى، ک؛ و دیگری. (1389). عنوان بررسى رابطه میان عوامل شخصیتی و میزان انضباط اجتماعی با توجه به پایبندی مذهبی. نشریه مطالعات امنیت اجتماعی. دوره جدید شماره 23، صص 189-164.
سلیمی، ح. (1382). تاثیر رفتار معلم بر نظمپذیری دانشآموزان در مدرسه. نشریه نوآوریهای آموزش. شماره 6، صص 108- 95.
علاقهبند، ع. (1384). جامعه‌شناسی آموزش و پرورش. تهران: نشر روان.
فخرایی، س. (1375). نقش خانواده در وجدان کاری، انضباط اجتماعی و انضباط اقتصادی. نشریه تربیت. شماره 114، صص 10- 5.
گوتمن، م. (1380). نظمآموزی به کودکان. ترجمه: م، قراچهداغی. تهران: انتشارات پیک بهار.
معینفر، س. (1388). بررسی نقش عوامل جامعهشناختی موثر بر جامعهپذیری دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاههای شهر ارومیه در سال 1388. پایاننامه کارشناسیارشد جامعه‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز.
نویدنیا، م. (1385). گفتمانی پیرامون امنیت. فصلنامه مطالعات امنیت اجتماعی. شماره چهارم و پنجم.
ورسلی، پ. (1378). نظم اجتماعی در نظریههای جامعه‌شناسی. ترجمه: س، معیدفر. تهران: موسسه فرهنگی انتشاراتی تبیان. چاپ اول.
Diciplinary problems in secondry education: A Sample of amasya, ahmetuston & Eres, Figen. (2009). World conference education since 2009. P.p: 1716 –1721.
Eunjung Kim, YuqingGuo, ChinkangKoh, Kevin C. Cain. (2010). Korean Immigrant Discipline and Children's Social Competence and Behavior Problems. Journal of Pediatric Nursing. V. 25, Issue 6, December 2010, P.p: 490 – 499.
Sebahattin Devecioglu HasanSahan, Mustafa Yildiz, Murat Tekin, HaticeSim. (2012). Examination of socialization levels of university students engaging in individual and team sports. Procedia - Social and Behavioral Sciences 46 (2012), P.p: 33– 326.
