بررسی جامعه‌شناختی عوامل مرتبط با ازدواج دیررس جوانان ازدواج ‌کرده بالای 30 سال شهر بناب

الموضوعات :

سیروس فخرایی ¹ , مهناز پورتقی ²

1 - استادیار گروه اجتماعی دانشگاه پیام‌ نور تهران – ایران (نویسنده مسئول).
2 - گروه علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز – ایران.

تاريخ الإرسال : 26 الثلاثاء , ذو الحجة, 1437 تاريخ التأكيد : 26 الثلاثاء , ذو الحجة, 1437 تاريخ الإصدار : 05 الإثنين , رمضان, 1436

الکلمات المفتاحية: خانواده, جوانان, دیررسی ازدواج, پایگاه اقتصادی- اجتماعی و ادامه تحصیل,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر به بررسی جامعه شناختی عوامل مرتبط با ازدواج دیررس در بین جوانان ازدواج کرده بالای 30 سال شهربناب می پردازد. برای چارچوب نظری تحقیق ازمدل کارکردگرایی- ساختاری پارسونز، تئوری رابرت کی مرتن، تئوری ویلیام گود، شلسکی، گرانسهایم، تامپسون، گیدنز و تئوری ماکس هورکهایمر استفاده شده است. روش پژوهش از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری تحقیق، جوانان ازدواج کرده بالای 30 سال (بین 30 تا 39 سال ) شهر بناب است که تعدادشان (966) نفر می باشد، با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه به دست آمده از جامعه آماری (197) نفر می باشد و روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی سیستماتیک بوده است. نتایج به دست آمده از تحقیق حاکی از آن است که بین میزان تمایل به ادامه تحصیل، میزان مشکل پسندی جوانان، میزان تمایل به اشتغال جوانان دختر، میزان احساس مشکل اشتغال جوانان پسر و میزان تمایل به داشتن زندگی مجردی با دیررسی ازدواج جوانان رابطه معناداری وجود داشته است. رابطه متغیرهای پایگاه اقتصادی-اجتماعی، میزان اعتماد جوانان مجرد نسبت به یکدیگر و سخت گیری در ازدواج جوانان از سوی خانواده با دیررسی ازدواج جوانان معنادار نبوده است.

المصادر:

آبدخت، ح. (1384). بررسی عوامل اجتماعی موثر بر بالا رفتن سن ازدواج در بین دختران شهر تهران. پایان­نامه کارشناسی­ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.

آزاد ارمکی، ت. (1386). جامعه­شناسی خانواده ایرانی. تهران: انتشارات سمت.

اسکندری چراتی، آ. (1387). بررسی عوامل اجتماعی موثر بر تاخیر سن ازدواج در ایران با تاکید بر استان گلستان. فصلنامه تخصصی جامعه­شناسی. دانشگاه آزاد آشتیان. سال چهارم، شماره سوم.

اعزازی، ش. (1387). جامعه­شناسی خانواده با تاکید بر نقش­، ساختار و کارکرد خانواده در دوران معاصر. تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان.

بودن، ر. (1370). تحرک اجتماعی. ترجمه: مومنکاشی. گناباد: نشر مرندیز.

حبیب­پورکتابی، ک؛ و دیگری. (1390). علل افزایش سن ازدواج دختران. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

حسین­زاده، ر. (1387). بررسی عوامل جامعه­شناختی موثر در تاخیر ازدواج جوانان شهرستان گرمسار­. پایان­نامه کارشناسی­ارشد جامعه­شناسی، دانشگاه آزاد گرمسار.

دوبلسی، گ. (1789). بررسی رژیم استبدادی فرانسه و سن ازدواج. پایان­نامه کارشناسی­ارشد.

ساروخانی، ب. (1385). مقدمه­ای بر جامعه­شناسی خانواده. تهران: انتشارات سروش.

سگالین، م. (1370). جامعه­شناسی تاریخی خانواده. ترجمه: ح، الیاسی. تهران: نشر مرکز.

سیف، ع، ا. (1391). روان­شناسی پرورشی نوین. تهران: نشر دوران. 

شهروزی، ل. (1386). بررسی پیامد اجتماعی افزایش سن ازدواج دختران دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران. پایان­نامه کارشناسی­ارشد جامعه­شناسی، دانشگاه تهران.

عمید، ح. (1374). فرهنگ لغت عمید. تهران: انتشارات امیرکبیر.

فرهمند بیگی، س. (1387). بررسی رفتارهای فردگرایانه و جمع­گرایانه به تفکیک جنس در تاخیر در ازدواج. پایان­نامه کارشناسی­ارشد جامعه­شناسی، دانشگاه آزاد تهران مرکزی.

کاظمی­پور، ش. (1384). تحول در سن ازدواج جوانان به ویژه دختران طی یک دهه اخیر. پژوهش زنان. شماره سه.

گیدنز، آ. (1388). پیامدهای مدرنیته. ترجمه: م، ثلاثی. تهران: نشر مرکز.

گیدنز، آ. (1383). جامعه­شناسی. ترجمه: م، صبوری. تهران: نشر نی.

مجدالدین، ا. (1386). بررسی دلایل و اثرات افزایش سن ازدواج دختران روستایی در ایران. فصلنامه تخصصی جامعه­شناسی. دانشگاه آزاد آشتیان. سال دوم، شماره چهارم.

مجدفر، ف. (1383). جامعه­شناسی عمومی. تهران: انتشارات شعاع.

محمودیان، ح. (1383). سن ازدواج در حال فزایش، بررسی عوامل پشتیبان. مجله علوم اجتماعی. شماره24.

هیوول، م. (1388). بررسی