بررسی رابطه محرومیت اجتماعی با گرایش به خرافات

الموضوعات :

لطفعلی خانی ¹ (دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان، گروه جامعه‌شناسی؛ دهاقان- ایران (نویسنده مسئول).)
محمود علمی ² (استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه علوم اجتماعی؛ تبریز- ایران.)
مظفر غفاری ³ (مربی دانشگاه پیام نور، گروه روان‌شناسی؛ ایران.)
رضا اسماعیلی ⁴ (استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، گروه مدیریت فرهنگی؛ خوراسگان – ایران.)

تاريخ الإرسال : 20 السبت , رمضان, 1437 تاريخ التأكيد : 20 السبت , رمضان, 1437 تاريخ الإصدار : 20 الثلاثاء , ربيع الأول, 1435

الکلمات المفتاحية: گرایش به خرافات, محرومیت ‌اجتماعی,

ملخص المقالة :

خرافات در جوامع همانند نیرویی اهریمنی در جهنم محرومیت اجتماعی و ماوراءالطبیعه فروغلتیده است. پژوهش حاضر به دنبال کشف رابطه محرومیت اجتماعی با گرایش به خرافات است. این تحقیق پژوهش با رویکرد پیمایشی است. در این مقاله اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه از200 نفر روستایی گردآوری گردید. جامعه آماری مطالعه حاضر را کلیه ساکنین روستاهای گل سلیمان آباد، بکتاش، یاریجان خالصه و شن آوه شهرستان میاندوآب در سال 1393 تشکیل داده بودند. یافته های به دست آمده نشان داد که: بین درماندگی اجتماعی و گرایش به خرافات رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، اما رابطه گرایش به خرافات با حقوق شهروندی و رضایت از زندگی منفی و در سطح 5 صدم معنادار می باشد، ولی رابطه انزوای اجتماعی و از خودبیگانگی با گرایش به خرافات اجتماعی معنادار نمی باشد. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که خرده مقیاس‎های رضایت از زندگی، درماندگی اجتماعی، حقوق شهروندی و محرومیت اجتماعی، قوی ترین متغیرها برای پیش بینی گرایش به خرافات می باشند.

المصادر:

آرون، ر. (1384). مراحل اساسیاندیشه­های جامعه­شناسی. ترجمه: ب، پور­هام. تهران: شرکت انتشارات علمی  و فرهنگی.

افشانی، س؛ و دیگری. (1388). میزان نوگرایی  و گرایش به خرافات در شهر یزد. پژوهشنامه خرافاتدر ایران. صص 100- 59.

اینگلهارت، ر. (1373). تحولات فرهنگی در جامعه پیشرفته فرهنگی. تهران: انتشارات کویر.

توسلی، غ. (1380). جامعه­شناسی دینی. تهران: انتشارات سخن.

توکلی خمینی، ن. (1385). جامعه­شناسی صنعتی. تهران: انتشارات پیام نور.

جان­علی­زاده چوب­بستی، ح؛ و دیگری. (1388). کاوشی جامعه­شناختی در وضعیت خرافه­گرایی دانشجویان دانشگاه­های مازندران و صنعتی نوشیروان بابل. نشریه « فرهنگ و هنر» « راهبرد فرهنگ». شماره پنجم، صص128- 107.

دواس، د. (1379). پیمایش در تحقیقات اجتماعی. ترجمه: ﻫ، نائینی. تهران: انتشارات نشر نی.

ساروخانی، ب. (1376). فرهنگ اصطلاحات علوم­اجتماعی. تهران: انتشارات­­کیهان. چاپ سوم.

سپهر، م. (1375). بررسی مصادیق بارز عوامل و علل بروز و راه­های مبارزه با خرافات و موهومات، جمود و تحجر فکری مقدس مآبی و ظاهرگرایی. انتشارات دانشگاه تهران.

سیدمن، ا. (1386). کشاکش آرا در جامعه­شناسی. ترجمه: ﻫ، جلیلی. تهران: انتشارات نشر نی.

شجاعی، ج. (1388). تقدیر­گرایی عامیانه، ریشه‎ها و پیامدها. فصلنامه مطالعات­اجتماعی.شماره30، صص 181 - 153.

صفایی، س؛ و دیگری. (1388). بررسی عوامل جامعه­شناسی مرتبط با خرافات. پژوهشنامه خرافات در ایران. سال اول، شماره 1، صص182- 155.

اری، غ؛ و دیگری.  (1384). شناسایی مولفه‎های محرومیت اجتماعی رفاه اجتماعی. سال چهارم، شماره 17، صص 52-29

فروغی، ع؛ و دیگری. (1388). بررسی  میزان  گرایش  به  خرافات  در  بین  شهروندان  تهرانی. نشریه علوم سیاسی «راهبرد». شماره 53، صص­ 192-161.

همیلتون، م. (1381). جامعه­شناسی دین. ترجمه: م، ثلاثی. تهران: انتشارات تبیان.

Corner, ­B.­ (2010). Superstition­vs Investigation.  www.prairiefirenewspaper.com

Damisch, L. E. (2010). Keep Your Fingers Crossed! How Superstition Improves Performance. Psychological Science. 21 (7):1014 –1020.

García-Monte: Tendency to superstition, social exclusion.