بررسی برنامه‌های سوم و پنجم توسعه در بخش اقتصادی از منظر تحلیل گفتمان لاکلا و موف
الموضوعات :
محمد عباس زاده
1
(گروه علوم سیاسی ، دانشکدۀ علوم سیاسی ، دانشگاه تبریز ، تبریز ، ایران)
رحیم زایرکعبه
2
(دکتری جامعهشناسی اقتصادی و توسعه دانشگاه تبریز- ایران.)
الکلمات المفتاحية: برنامه سوم و پنجم توسعه, روش تحلیل گفتمان لاکلا و موف, گفتمان اصلاح‌طلب و گفتمان اصولگرا,
ملخص المقالة :
واقعیت این است که هر کدام از دولت ها با برنامه های از پیش تعیین شده قصد دارند توسعه را در جامعه تحقق ببخشند. به همین خاطر طرح شعارکلیدی و محوری به عنوان نقشه راه از سوی دولت ها موضوعی است که نمی توان به سادگی از آن گذشت. آن چه که به عنوان فصل مشترک در برنامه های هر کدام از دولت ها است، تمرکز بر برنامه های اقتصادی است. به عبارتی، توجه به مسائل اقتصادی در برنامه های توسعه یکی از بخش ها، الزامات و سیاست های برنامه های توسعه کشوری به شمار می آید. در این مقاله به بررسی بخش اقتصادی برنامه سوم و پنجم توسعه با روش تحلیل گفتمان پرداخته شده است. در این تحلیل از رویکرد تحلیل گفتمان لاکلا و موف استفاده شده است. برنامه سوم توسعه که مربوط به گفتمان اصلاح طلب است برنشانه های رابطه اقتصادی با کشورهای خارجی، عدم تمرکز دولتی و مشارکت بخش های غیردولتی (خصوصی و تعاونی) تاکید دارد؛ در حالی که در مقابل آن، برنامه پنجم توسعه که مربوط به گفتمان اصولگرا هست بر نشانه های اقتصاد مقاومتی، هدف مندی یارانه ها، درآمدهای مالیاتی و عمومی، اصلاح الگوی مصرف و اقتصاد اسلامی استوار است.
سازمان برنامه و بودجه. (1378). لایحه برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران 83 – ۱۳۷۹. تهران: انتشارات سازمان برنامه و بودجه.
صادقی فسایی، س؛ و دیگری. (1392).نکاتی تحلیلی و روششناختی درباره تحلیل گفتمان. مجله مطالعات اجتماعی ایران. دوره 7، شماره 4، صص 29-4.
فاضلی، م. (1383). گفتمان و تحلیل گفتمان انتقادی. پژوهشنامهعلوم انسانیواجتماعی. سال چهارم، شماره چهاردهم، صص 107-81.
کریم، م، ح؛ و همکاران. (1393). توسعه کشاورزی و اقتصاد مقاومتی، جایگزین نفت. فصلنامه سیاستهای راهبردی و کلان. سال 2، شماره 6.
معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور. (1389). مجموعه برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران (93-1389). تهران: نشر موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامهریزی.
مقدمی، م، ت. (1390).نظریه تحلیل گفتمان لاکلا و موف و نقد آن. فصلنامه معرفت فرهنگی اجتماعی. سال دوم، شماره دوم، صص 124-91.
ون دایک، ت. (۱۳۷۸). تحلیل گفتمان: پرورش و کاربست آن در ساختار خبر. ترجمه: م، ر، حسنزاده. تهران: پژوهش معاونت سیاسی صدا و سیمای جمهوری اسلامی.
هاشمی شاهرودی، س، م. (1384). فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام. قم: موسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی. جلد 1.
عباسزاده، م؛ و همکاران. (1388). تحلیل گفتمان: با تاکید بر گفتمان انتقادی به عنوان روش تحقیق کیفی. مجله جامعهشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز. سال اول، شماره چهارم، صص 28 - 7 .
سالار کسرایی، م؛ و دیگری. (1388). نظریه گفتمان لاکلا و موف ابزاری کارآمد در فهم و تبیین پدیدههای سیاسی. فصلنامه سیاست. دوره 39، شماره 3، صص 339-336.
حسینیزاده، س، م، ع. (1383). نظریه گفتمان و تحلیل سیاسی. فصلنامه علوم سیاسی. شماره 28.
De-Vos. (2003). Discourse theory and the study of ideological (trance)– formation. Analyzing social democratic revisionism. In journal of pragmatics.
Fairclough, N. (2003). Analysing discourse. Textual analysis for social research.New York: Routledge.
Koosha, M. & etal. (2005). A Critical Study of News Discourse.Iranُ s Nuclear Issue in the British News Paper, IJAL. Vol. 8, No. 2.
Laclau, E. & etal. (2002). Antonio Gramsci, critical Assesment of leading Political philosophers (2002) Voutledge.
Laclau, E. & etal. (1985). Hegemony and Socialist Strategy. Towards a Radical Democratic Politics. London: Verso.
Rahimi, M. & etal. (2008). Discoursive Representation of the Winner and Loser. The Case of Reports, IJAL. Vol.11, No.1.
Wodak, R. (2002). Aspects of Critical Discourse Analysis, Azfal. Vol. 36, P.p: 5-31.
