مدیریت تلفیقی مکانیکی-شیمیایی کنترل علف های هرز سوروف (Echinochloa crus–galli L) و اویارسلام (Cyperus diformis L) در برنج
الموضوعات : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
سبحان محضری
1
(دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تاکستان)
محمدعلی باغستانی
2
(استاد موسسه تحقیقات گیاهپزشکی)
امیرحسین شیرانی راد
3
(دانشیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر)
مرتضی نصیری
4
(عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات برنج- معاونت مازندران)
محسن عمرانی
5
(کارشناس ارشد علف های هرز موسسه تحقیقات برنج- معاونت مازندران)
الکلمات المفتاحية: برنج, علف های هرز, کنترل شیمیایی و مکانیکی,
ملخص المقالة :
به منظور بررسی تاثیر تلفیق کونوویدر و علف کش بر کنترل دو علف هرز مهم مزارع برنج و اثر آن بر برخی صفات زراعی برنج، آزمایشی در سال 1389 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه موسسه تحقیقات برنج کشور معاونت مازندران (آمل) اجرا شد. عامل اصلی در سه سطح کنترل مکانیکی شامل: عدم کاربرد کونوویدر، یک بار کونوویدر و دوبار کاربرد کونوویدر و عامل فرعی در هفت سطح کنترل شیمیایی شامل: بنتازون، بن سولفورون متیل، اگزادیازون، بوتاکلر، تیوبنکارب، عدم مصرف علف کش و وجین دستی علف های هرز بود. اثر متقابل سطوح کاربرد کونوویدر با مصرف علف کش های مختلف بر فراوانی دو علف هرز اویارسلام و سوروف معنی دار نشد. اما برهم کنش این دو روش بر زیست توده کل علف های هرز معنی دار گشت. کمترین وزن خشک علف های هرز در تیمارهای وجین دستی با 4.7 گرم در متر مربع، مصرف علف کش های مختلف به همراه دوبار کونوویدر و دوبار کاربرد کونوویدر بدون مصرف علف کش با 6.1 گرم در متر مربع حاصل شد. همچنین، بیشترین عملکرد شلتوک (دانه) در سه تیمار فوق به دست آمد. کمترین عملکرد دانه در شاهد بدون کنترل با 268.1 گرم در متر مربع برداشت شد. با توجه به نتایج حاصل از آزمایش به منظور دستیابی به تولید محصول برابر با وجین دستی در زراعت برنج دو مرتبه بکارگیری کونوویدر برای کنترل علف های هرز بدون مصرف علف کش می تواند توصیه شود.
