اثر کاربرد باکتریایی محلول کننده ی فسفر و کود شیمیایی فسفات آمونیوم در زراعت کلزای پاییزه
الموضوعات : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
حمید مدنی
1
(دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک)
غلامرضا نادری بروجردی
2
(عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک و دانشجوی دکتری اگرواکولوژی)
علیرضا پازکی
3
(استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری)
الکلمات المفتاحية: عملکرد دانه, کلزا, شاخص برداشت, درصد روغن, فسفر بیولوژیک, فسفرشیمیایی,
ملخص المقالة :
به منظور بررسی اثرات مصرف و نحوه ی کاربرد باکتری های محلول کننده ی فسفر و رابطه ی آن با میزان مصرف کود شیمیایی فسفات آمونیوم در زراعت کلزای پاییزه، این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک انجام گرفت. تیمارها به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار اعمال گردیدند. تیمار فسفر شیمیایی شامل عدم مصرف کود شیمیایی یا صفر، 50% نیاز کودی فسفر یا 125 کیلوگرم کود فسفات آمونیوم در هکتار و 100% نیاز کودی فسفر معادل 250 کیلوگرم فسفات آمونیوم در هکتار بود و تیمار فسفر بیولوژیک به عنوان محرک باکتریایی رشد و نمو که شامل باکتری های محلول کننده ی فسفر بودند در چهار سطح شامل بدون مصرف، مصرف یک مرحله ای همزمان با کاشت، مصرف یک مرحله ای در آغاز رشد مجدد بهاره و مصرف دو مرحله ای پایه و سرک بهاره بود. نتایج نشان داد عملکرد دانه، تعداد خورجین در بوته، تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه و شاخص برداشت تغییرات معنی داری را در اثر مصرف مقادیر مختلف کود شیمیایی فسفات آمونیوم داشتند. همچنین، درصد روغن، عملکرد روغن و عملکرد بیولوژیک از نظر آماری در اثر مصرف کود بیولوژیک فسفر تفاوت های معنی داری را نشان دادند. اثـرات متقابل میان تیمارها برای عملکرد دانه، تعداد خورجین در بوته و شـاخص بـرداشت محصـول نیز تفاوت معنی داری را نشان داد. بر اساس نتایج این بررسی، در صورت استفاده از کود بیولوژیک فسفر در زراعت کلزا در شرایط خاک این آزمایش می توان میزان مصرف کودهای شیمیایی فسفره را از 250 کیلوگرم در هکتار به 125 کیلوگرم در هکتار بدون اینکه عملکرد دانه کاهش معنی داری پیدا کند رساند. اما هرگز نمی توان میزان مصرف کود فسفر شیمیایی را تنها به دلیل استفاده از کود فسفر بیولوژیک به صفر رساند
