بررسی روابط ساختاری ابعاد خلاقیت و سرگردانی ذهنی دانشجویان

الموضوعات : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

نسرین زمانی زاد ¹ (کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران)
تامارا گلزار ² (کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران)

تاريخ الإرسال : 29 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1438 تاريخ التأكيد : 05 الجمعة , ذو القعدة, 1438 تاريخ الإصدار : 01 الأربعاء , ذو الحجة, 1438

الکلمات المفتاحية: خلاقیت, ابتکار, انعطاف پذیری, سیالی, سرگردانی ذهنی,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری ابعاد خلاقیت و سرگردانی ذهنی دانشجویان دانشگاه تبریز بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. بدین منظور 330 نفر دانشجویان دانشگاه تبریز به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و پرسشنامه های خلاقیت عابدی و سرگردانی ذهنی (MWQ) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده، از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. بررسی روابط و مدل مفهومی پژوهش نشان داد فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه بین خلاقیت و سرگردانی ذهنی رابطه وجود دارد تایید شده و خلاقیت بر سرگردانی ذهنی تأثیر معنادار دارد (35/0=R، 01/0>P)، و ضریب مسیر مقدار نیز 44/0 است که شدت رابطه متوسطی را نشان می دهد. بررسی شاخص های برازش مدل نشان از این دارد که مدل پژوهش از بزارش نسبتا مناسب با داده ها برخوردار است، RMSEA برابر با 071/0، CFI برابر با 90/0، GFIبرابر با 93/0، PGFI برابر با 68/0، NFI برابر با 89/0، مقدار X2 برابر با 61/68 و سطح معناداری آن کمتر از 05/0 و نسبت X2 بر df برابر با 268 است. مقایسه مقادیر بتا یا ضرایب استاندارد شده رگرسیونی نشان می دهد که بالاترین تأثیر بر سرگردانی ذهنی مربوط به بعد سیالی با ضریب 210/0 و بعد ابتکار با ضریب 151/0 است. مطابق نتایج، بعد بسط در حضور ابعاد دیگر خلاقیت بر سرگردانی ذهنی تأثیر ندارد (05/0<P). با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که ابعاد خلاقیت بر سرگردانی ذهنی افراد تأثیر دارد.