رابطه استفاده از شبکه‌های اجتماعی با شکل گیری خودمراقبتی ناشی از ویروس کرونا در بین نوجوانان شهر تهران

الموضوعات : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

بهروز زینلی ¹ (گروه علوم ارتباطات، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران)
سعید صانعی ² (پژوهشگر پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، تهران، ایران)
علی جعفری ³ (استادیار پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، تهران، ایران.)

تاريخ الإرسال : 08 الثلاثاء , ربيع الأول, 1444 تاريخ التأكيد : 25 الخميس , رجب, 1444 تاريخ الإصدار : 29 الإثنين , رجب, 1444

الکلمات المفتاحية: شبکه های اجتماعی, نوجوانان, آسیب, کرونا, خودمراقبتی,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش شبکه های اجتماعی در شکلگیری خودمراقبتی ناشی از ویروس کرونا در بین نوجوانان انجام شد. از لحاظ هدف، تحقیق حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش گردآوری اطلاعات پیمایشی است. جامعه آماری تمامی نوجوانان 11 تا 16 سال شهر تهران در سال 1400 می باشد. با توجه به نامحدود بودن تعداد جامعه آماری، با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه آماری برابر 384 نفر برآورد گردید. نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه از طریق اعتبار صوری و پایایی آن نیز به وسیله ضریب آلفای کرونباخ تایید گردید. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و برای تحلیل فرضیه ها از آزمون رگرسیون و تی مستقل استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که شبکه های اجتماعی در شکل گیری خودمراقبتی در بین نوجوانان رابطه منفی معناداری دارد (با ضریب بتای = 0.456 -) شبکه های اجتماعی در شکلگیری خودمراقبتی از آسیب های اجتماعی(با ضریب بتای = 0.411 -)، روانی (با ضریب بتای = 0.406-) و جسمی (با ضریب بتای = 0.352-) نیز در بین نوجوانان تهران رابطه منفی معناداری داشت. همچنین استفاده از شبکه های اجتماعی در در بین نوجوانان پسر بصورت معنی داری بیشتر از نوجوانان دختر بود و خودمراقبتی در بین نوجوانان دختر بصورت معنا داری بیشتر از نوجوانان پسر بود. می توان نتیجه گرفت که با افزایش استفاده از شبکه های اجتماعی خودمراقبتی و ابعاد سه گانه آن (خودمراقبتی از آسیب های اجتماعی، روانی و جسمی) بصورت معناداری در بین نوجوانان کاهش می یابد.