بررسی رابطه سرمایه فکری و اجتماعی با عملکرد سازمانی از نظر مدیران و کارکنان

الموضوعات :

داوود حسین پور ¹ ( دانشکده مدیریت، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران )
مهدی آذر ² ( دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین، ایران (عهده¬دار مکاتبات) )

تاريخ الإرسال : 20 الأربعاء , ربيع الأول, 1432 تاريخ التأكيد : 03 الإثنين , شعبان, 1432 تاريخ الإصدار : 23 الثلاثاء , رمضان, 1432

الکلمات المفتاحية: سرمایه اجتماعی, سرمایه فکری, سرمایه انسانی, سرمایه ساختاری, سرمایه رابطهای (ارتباطی), سرمایه شناختی و عملکرد سازمان,

ملخص المقالة :

نقش و عملکرد نظام بانکی کشور به عنوان یکی از مهم ترین بخش های اقتصادی جامعه در ارتباط با ارائه خدمات به مردم و مشتریان، مشارکت فعال افراد سازمان، جذب و هدایت منابع مالی در توسعه اجتماعی و اقتصادی کشور بر کسی پوشیده نیست. از سوی دیگر در دنیای رقابتی ‌‌امروز، سازمان ها در هر محیطی که فعالیت نمایند، دائماً نیازمند بهبود عملکرد بوده و باید تمام تلاش خود را جهت دستیابی به تعالی عملکرد به کارگیرند. یکی از روش های بررسی بهبود در کیفیت عملکردی سازمان، بررسی عوامل تأثیرگذار در آن است که این امر موجب اهمیت سرمایه فکری1 شده است. بنابراین سرمایه فکری شامل تمامی منابع دانش محوری است که برای سازمان ارزش تولید می کنند ولی در صورت های مالی سازمان وارد نمی شوند. به علاوه هر سازمانی علاوه بر داشتن ارتباطات درون سازمانی، دارای نوعی رابطه با محیط پیرامونی و بیرون از سازمان است. این رابطه را که از نوع رابطه تأثیرگذار و تأثیر پذیراست، می توان به نحوی به عنوان سرمایه اجتماعی2 آن سازمان قلمداد کرد. بنابراین سرمایۀ فکری و اجتماعی، دارای قابلیت ها و دارایی های مهم سازمانی هستند که می توانند به سازمان ها در خلق و تسهیم دانش در بهبود عملکرد سازمان کمک بسیار کنند. از این رو این مقاله با توجه به اهمیت تأثیرگذاری سرمایه فکری و سرمایه اجتماعی در بهبود عملکرد سازمان ها، به دنبال آن است تا الگویی مناسب از دو رویکرد فکری با ابعاد (انسانی، ساختاری و رابطه ای) و اجتماعی با ابعاد (ساختاری، شناختی و رابطه ای) در بهبود عملکرد بانک توسعه صادرات ایران ارائه گردد. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی و جامعه آماری این تحقیق نیز مدیران، کارشناسان و کلیه کارکنان صف و ستاد سازمان مورد مطالعه بودند. نتایج حاصل از این تحقیق با استفاده از آزمون فریدمن و ویلکاکسون نشان می دهد که به ترتیب بُعد ارتباطی و انسانی (سرمایه فکری) و بُعد ارتباطی و شناختی (سرمایه اجتماعی) بیشترین اثرات را بر عملکرد داشته است.