تحلیل پراکنش افقی منطقه 12 تهران در سال 1390و تاثیر ان بر توزیع کاربری ها
الموضوعات :
1 - استاد دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
الکلمات المفتاحية: تحلیل, کاربری اراضی, مدل ها ی کمی, پراکنده رویی, منطقه 12 تهران,
ملخص المقالة :
در کشورهای جهان سوم اسپراول شهری از ویژگی های شناخته شده شهرهای ناحیه و بزرگ به شمار میرود اسپراول در اغلب نواحی کلان شهری چشم اندازی از فقر , بدمسکنی والگوهای غیر قانونی از کاربری زمین همراه با فقدن شالوده تسهیلات عمومی و خدمات اساسی را نشان میدهد که یکی ازنمونه ها ی ان را میتوان در منطقه 12 میتوان یافت هدف اصلی از پژوهش مورد نظر , بررسی چگونگی نحوه گسترش منطقه 12 تهران و در انتها ارائه راهکارهای می باشد روش تحقیق, توصیفی–تحلیلی ودر پردازش ازروشGisومدلهای کمی بهره گرفته شده است یافته های حاصل از پزوهش بیانگر ان است که ضریب انتروپی منطقه 12 در سال 1390برابر75/1میباشد که به حدنهاییlnخود یعنی79/1درحال نزدیک شدن است که گویای وجود پدیده اسپراول وپراکنده افقی دراین ناحیه است ضریب گری درسال 1390 برابر020/1 میباشدکه21/0 نسبت به سال 1380 روند صعودی داشته است از طرفی یکی از علائم پدیده اسپراول , تراکم جمعیت جسته وگریخته میباشد که این امر در روش موران با ضریب5 0/0- و رتبهzبرابر 35/0بیانگر تصادفی بودن توزیع تراکم جمعیت در این ناحیه است توزیع نابرابر کاربری ها نیز یکی از نتایج پدیده اسپراول میباشد که این امر در سطح منطقه 12 به طور بارز نمایانگر است چراکه درصد بیشتر از مساحت شهر به "کاربری مسکونی"اختصاص داده شده وهماهنگی سایر کاربری ها با کاربری مسکونی مشاهده نمیشود که این امر خدمات رسانی به این منطقه با مشکل مواجه می سازد که بیشترین نابرابری را میتوان در فضای سبز , فضای تفریحی , فضای بهداشتی ودرمانی و ورزشی مشاهده کردولیکن با استفاده از الگوی گسترش" تمرکز درون بافتی" , استفاده از زمین بایر و متروکه ومخروبه به نحو مطلوب درجهت ایجاد کاربری مختلط دراین ناحیه می توان تراکم جمعیت را مخصوصا درنواحی کم تراکم بالابرد وبه" رشد عمودی" شهر جهت داد.
