پیش‌بینی بخشش براساس تنظیم هیجانی و تمایزیافتگی‌خود در زنان شاغل

الموضوعات :

لیلا بهادری ¹ , شهرزاد ریگی ²

1 - دانشجوی کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال Email:[e-mail]
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمالEmail: [e-mail]

تاريخ الإرسال : 25 الأحد , رمضان, 1444 تاريخ التأكيد : 25 الأحد , رمضان, 1444 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو الحجة, 1439

الکلمات المفتاحية: هیجان, تنظیم هیجان, تمایزیافتگی, تمایزیافتگی خود, بخشش,

ملخص المقالة :

چکیده هدف: پژوهش حاضر به منظور پیش‌بینی بخشش براساس تنظیم هیجانی و تمایزیافتگی خود انجام شد. روش: روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان شاغل شهر تهران که از میان آنها 210 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از مقیاس بخشش (گذشت) هارتلند (HFS)، مقیاس تنظیم هیجانی، و پرسشنامه تمایزیافتگی خود (DSI) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و ضریب همبستگی و رگرسیون چند‌متغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بود که بین مؤلفه‌های تمایزیافتگی خود با بخشش رابطه معنی‌داری وجود دارد (01/0>p). همچنین بین تنظیم هیجان و بخشش رابطه معنادار وجود دارد (01/0>p). نتایج تحلیل رگرسیونی در سطح (01/0>p) نشان داد مؤلفه‌های تمایزیافتگی قادر به پیش‌بینی 52 درصد از و مؤلفه‌های تنظیم هیجان قادر به پیش‌بینی 37 درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی بخشش می‌باشند. نتیجه‌گیری: بخشش بر اساس تنظیم هیجانی و تمایزیافتگی خود قابل پیش‌بینی است. کلیدواژه‌ها: بخشش، هیجان، تنظیم هیجان، تمایزیافتگی، تمایزیافتگی خود.