روانشناسی محیطی، عرصه مشترک معماری و علومرفتاری
الموضوعات :عقیل امامقلی 1 , سیمون آیوازیان 2 , علی زاده محمدی 3 , سید غلامرضا اسلامی 4
1 - دانشآموخته دکترای تخصصی معماری،دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
2 - استادمعماری، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
3 - دانشیار روانشناسی بالینی، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی
4 - دانشیار معماری، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
الکلمات المفتاحية: ادراک, معماری, روانشناسی محیطی, واژگان کلیدی:انسان,
ملخص المقالة :
در قرن معاصرموضوعرابطهانسانومحیطوقابلیتترجمهآنبهزبانطراحیمحیطومعماری،موردتوجهپژوهشگراناین حوزه از دانشبودهاست.در این راستاشناختانسانوویژگیهایمحیطزندگیاووچگونگیبرقراریرابطهمیانایندوعاملاهمیت دارد.این مقاله مروری تحلیلی بر دانشروانشناسی محیطی،رابطهیدوسویهبینمحیطوانسانو همچنین نظریهها و مکاتب این حوزه وتأثیرکیفیت محیط ساخته شده بر رفتار و روان انسان داشتهاست.در این بررسی مشخص گردیده کهازتعاملدوحوزه علوم رفتاری و معماری،دانشمیانرشتهایروانشناسی محیطیبهتکوینرسیدهونظریههایطراحیبر پایهنیازهاودرکانسانازمحیطزندگی تدوین گردیده است، لذا می توانروانشناسی محیطی را عرصه مشترک معماری و علوم رفتاری قلمداد کرد.هدف معماران از پرداختن بهاین دانش،تحلیلرابطهانسانومحیطوکاربردآندرطراحی معماریاست.
