مطالعه اثر سن طعمه، سابقه تغذیه و دمای محیط بر میزان تغذیه سن‌های شکارگر Deraeocoris lutescens بر روی برخی آفات مکنده در شرایط آزمایشگاهی

الموضوعات :

نجمه عظیمی‌زاده ¹ (گروه گیاهپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رفسنجان، رفسنجان، ایران)
عباس پرور ² (گروه کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد جیرفت، جیرفت، ایران)

تاريخ الإرسال : 04 الخميس , ربيع الثاني, 1437 تاريخ التأكيد : 02 الإثنين , شعبان, 1437 تاريخ الإصدار : 14 السبت , شعبان, 1437

الکلمات المفتاحية: مبارزه بیولوژیک, <Deraeocoris lutescens>, میزان تغذیه, شته سبز هلو,

ملخص المقالة :

مشکلات ناشی از کابرد سموم شیمیایی برای سلامتی انسان‌ ها، استفاده از سایر روش های کنترل کم خطر مانند مبارزه بیولوژیکی با آفات را ضروری ساخته است. سن شکارگرDeraeocoris lutescens Schilling, 1837 ، جایگاه ممتازی در کنترل بیولوژیکی آفات به خصوص آفات مکنده دارد. در این تحقیق، میزان تغذیه سن شکارگر از مراحل مختلف رشدی آفت و در دما های متفاوت بررسی شد. آزمایش ها درون اتاقک رشد با دمای C˚1±25، رطوبت نسبی 5±60 درصد و شرایط نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی بر روی برگ های باقلا انجام شد. در بررسی میزان تغذیه پوره های سن آخـر و بالغیـن سن شکارگـر از پوره های شتـه سبز هلـو، شکارگر از پوره های 1-2 روزه نسبت به پوره های 3-4 روزه بیش تر تغذیه کرد. در این تحقیق میانگین کل تغذیه سن شکارگر از شته سبز هلو با افزایش دما از 18 به C˚30 به طـور معنـی داری افزایش نشـان داد. همچنین بیش ترین و کم ترین ترجیح غذایی، به ترتیب بر روی پوره های سن 3 یا 4 روزه شته باقلا و شته سبز هلو مشاهده گردید.لذا طبق نتایج به دست آمده، سن D. lutescens می تواند یک شکارگر امید بخش جهت کاربرد، در برنامه های مدیریت تلفیقی آفات باشد.