نگاهی تطبیقی بر ادبیات مقاومت و پایداری در شعر قیصر امین‌پور و کمال ناصر
الموضوعات : جستار نامه: ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)محمد ارجستانی 1 , اشرف چگینی 2 , علیرضا قوجه زاده 3
1 - گروه ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، ایران
2 - گروه ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، ایران.(نویسندۀ مسئول)
3 - گروه ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، ایران
الکلمات المفتاحية: قیصر امین‌پور, شعر مقاومت, ادبیات مقاومت و پایداری, کمال ناصر,
ملخص المقالة :
بن مایه های ادبیات ملّت ها، بهترین شاخص برای آشنایی با نگرش و عقاید هر ملّتی است. از تقسیمات آثار ادبی ادبیات مقاومت و پایداری است که هیجان آور و پر شور در خدمت بشریت است و از لحاظ محتوایی نیز، در ادبیات اثرپذیر است. قیصر امین پور و کمال ناصر، از شاعران صاحب سبک و پرکار ایران و فلسطین هستند که مقاومت و پایداری اسلامی و مشکلات و دردهای مردم را با در نظر گرفتن اوضاع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تکیه بر اصول و مبانی دینی، به شیوۀ خود در اشعارشان مطرح نموده اند و مفاهیمی چون: وطن‌پرستی، ایثار، عشق به انسان و میهن، مقاومت و پایداری را به عنوان مهم ترین شاخصه های ادبیات مقاومت به مخاطبان القاء کرده‌اند. انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی و اشغال فلسطین، در دهه های گذشته در محافل بین‌المللی مطرح بوده اند که شرح فرهنگ مبارزه دو کشور با معرفی عناصر اصلی مقاومت و پایداری، علاوه بر روشنگری و احیاء تفکّر ظلم ستیزی و عدالت خواهی، گامی مؤثر به سوی پیشبرد مناسبات دو کشور است. این پژوهش، ضمن بررسی آثار و سبک دو شاعر بزرگ معاصر به روش تحلیلی-توصیفی، برخی از شاخصه های مقاومت و پایداری را بررسی می کند. در شعر امین پور، ویژگی هایی چون: عاطفۀ صادقانه، زبان امروزی، گوناگونی موضوعات، پرداختن به مفاهیم با ارزش و اندیشه های نو موج می زند. شعر کمال، دربردارندۀ احساسات، درد و رنج های شخصی و مسائل اجتماعی و سیاسی زندگی وی و روایت رویدادهایی است که با چشم خویش دیده است. او در شعرش به دفاع از انسان های دردمند و آواره ای می پردازد که قربانی زورگویی ها و سیاست های اشغالگران و سرسپردگی حاکمان عرب گشته اند.
_||_
