بررسی رابطۀ صفات شخصیت و تمایزیافتگی خود با رضایت از زندگی در زوجین متقاضی طلاق شهرستان ملکان

الموضوعات : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی

سکینه نوروز زاده ¹ ( دانشجوی کارشناسی ارشد گروه روانشناسی عمومی،واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران. )
محمد آزاد عبداله پور ² ( هیات علمی گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد )

تاريخ الإرسال : 13 الخميس , صفر, 1439 تاريخ التأكيد : 02 الإثنين , ربيع الأول, 1439 تاريخ الإصدار : 04 الأربعاء , ربيع الأول, 1439

الکلمات المفتاحية: رضایت از زندگی, صفات شخصیت, تمایزیافتگی خود,

ملخص المقالة :

هدف: تحقیق حاضر باهدف بررسی رابطۀ صفات شخصیت و تمایزیافتگی خود با رضایت از زندگی در زوجین متقاضی طلاق شهرستان ملکان صورت پذیرفت. روش: پژوهش حاضر پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق زوجین مراکز مشاوره راه زندگی شهرستان ملکان (120= N) در فاصله زمانی مهرماه تا اسفند 1396 بود که نمونه آماری نیز به‌صورت سرشماری 120 نفر انتخاب گردید. همچنین روش نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند بود. اطلاعات از طریق مقیاس تمایزیافتگی خود (DSI) اسکورن و فریدلندر (1998)؛ ویژگی‌های شخصیتی نئو (NEO – FFI) (1986) و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر وپاوت (SWLS) (1985) جمع‌آوری گردید. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌هابا استفاده از نرم افزار spss در سطح معناداری 0.05 و با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنف برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها و همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه برای آزمون فرضیه‌ها استفاده شد. یافته ها: یافته‌ها نشان داد بین بعد برونگرایی، وظیفه‌شناسی، گشودگی به تجربه و خوشایندی با رضایت از زندگی در زوجین متقاضی طلاق در سطح معناداری (p≤0.05) رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. اما بین روان رنجورخویی و رضایت از زندگی در زوجین متقاضی طلاق در سطح (p≤0.05) رابطه معناداری وجود نداشت. همچنین نتایج نشان داد که بین بعد واکنش‌پذیری، جایگاه من و هماهنگی با دیگران با رضایت از زندگی در زوجین متقاضی طلاق در سطح معناداری (p≤0.05) رابطه مثبت و معناداری مشاهده گردید اما بین بعد گریزعاطفی و رضایت از زندگی در زوجین در سطح (p≤0.05) رابطه معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بر تجارب افراد در خانواده اصلی و اهمیتی که این تجارب در شکل‌دهی روابط صمیمی بعدی و رضایت زناشویی دارند، تأکید می‌کند.