مقایسه اثربخشی آموزش گروهی شناختی- رفتاری با واقعیت درمانی بر کودک آزاری مادران و کیفیت زندگی کودکان پیش دبستانی

الموضوعات : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی

فاطمه فولادی ¹ , علی فرهادی ² , کورش گودرزی ³

1 - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.
2 - دانشیار، گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران.
3 - استادیار، گروه روانشناسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاداسلامی، بروجرد، ایران.

تاريخ الإرسال : 26 الإثنين , ذو الحجة, 1443 تاريخ التأكيد : 09 الإثنين , صفر, 1444 تاريخ الإصدار : 29 الإثنين , رجب, 1444

الکلمات المفتاحية: کیفیت زندگی, واقعیت درمانی, کودک آزاری, آموزش شناختی- رفتاری,

ملخص المقالة :

هدف: این پژوهش باهدف مقایسه اثر بخشی آموزش گروهی شناختی- رفتاری با واقعیت درمانی گروهی بر کودک آزاری مادران و کیفیت زندگی کودکان انجام شد.روش: طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و حجم نمونه 34 کودک به همراه مادرانشان در دو گروه آزمایشی واقعیت درمانی، شناختی رفتاری و گروه کنترل بود.مادران گروههای آزمایشی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش های شناختی رفتاری و واقعیت درمانی را دریافت نمودند. ابزارهای استفاده شده شامل مقیاس کودک آزاری با پنج بُعد جسمی، جنسی، عاطفی، غفلت و سوء تغذیه (محمدخانی،2010) و پرسشنامه کیفیت زندگی کودکان دارای پنج عملکرد فیزیکی،اجتماعی،شناختی و هیجانی(فکس و همکاران، 2000) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و آزمون بونفرونی استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیلها حاکی از کاهش معنی دار (05/0>P) میزان کودک آزاری مادران بعد از مداخلات در هر دو گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل بود. همچنین نمرات کیفیت زندگی کودکان در هردو گروه آزمایشی بعد از مداخلات نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که هر دو روش واقعیت درمانی و شناختی-رفتاری در کاهش کودک آزاری و بهبود کیفیت زندگی کودکان موثر هستند.

المصادر:

Asl L. (2014). "Using reality therapy for abused and damaged children" (translated by Shahriar Dargahi, Esmail Shuafi and Hassan Heydari) Tehran: Binadel. (The publication date of the work in the original language, 2007). [Link]
Bunge E, Essin K, Bot M & et al. (2006). Reliability and validity of health status measurement by tapQol [Link].
Cicchetti D, Banny A. (2014). A Developmental Psychopathology Perspective on Child Maltreatment. In M. Lewis K. D. Rudolph (Eds), Hand book of Developmental psychopathology. New York. Pp:83-11. [Link]
Fakkes M, Theunissen N, Brugman E & et al. (2000). Development and psychometric evaluation of the TApQOL:A Health-related Quality of life Instrument for Quality of life. (9):961-972 [Link]
Farnia V, Tatari F, Salami S & et al. (2017). Effect of Trauma- focused cognitive Behavioral therapy on Reduction social and Emotional Maladjusment of physically abused children: A clinical trial. Int journal pediater. 5(8): 5473- 5481. [Link]
Hughes K, Bellis MA, Hardcastle & et al.  (2017). The Effect of Multiple Adverse childhood Experiences on Health: a systematic review and meta-analysis. Health.Vo12. [Link]
Humphreys KL, Myint MT, Zeanah CH. (2020). Increased Risk for Family violence during The covid-19 pandemic. Pediatrics. 146(1): 1-9. [Link]
Ismaili S. (2010). Validity and reliability of children's quality of life questionnaire in Iran. Master's thesis in psychology. Arak Azad University. [Link]
Johnson M. (2017) Imaging and diagnosis of physical child abuse. American Society of Radiologic Technologists, 89(1): 45-65. [Link]
Madesij Moin Islam M, Mazaheri MA, Tahmasian K & et al. (2015) "Effectiveness of parent-child-focused cognitive-behavioral intervention on the behavioral problems of physically abused children and parenting methods", Journal of Psychology Tavalhi: Iranian Psychology, 13(50):183-169 .[Link]
Mc Carroll J. Cozza S, Roobichaux R & et al. (2017). Characteristics, Classification, and prevention of Child Maltreatment Fatalities. Mil Med. 182(1): pp1551-1557. [Link]
Mohammad Khani P. (2018). Child abuse questionnaire (self-report scale).  [Link]
Musetti A, Grazia V, Manari T & et al. (2021). Linking Childhood Emotional neglect to Adolescents’ parent-related Loneliness: self-other Differentiation and Emotional Detachment from Parents as Medrators. [Link].
Nurbakhsh MR. (2011). "Investigating the relationship between child abuse and aggression in non-student youth and adolescents of Mako city". MA thesis of Mako Azad University [Link]
Oikawa M, Kawamura A, Kang Ch & et al. (2022). Do macroeconomic shocks in the local labor market lead to child maltreatment and death? Empirical evidence from Japan. child abuse & neglect.124: 12-27. [Link]
Rahimi S, Fadakar S, Reihaneh K  et al. (2013). "Factors related to the quality of life of minors with cancer". Journal of comprehensive nursing and midwifery. 24 and 71: 30-39. [Link]
Rameckers SA, Van Emmerik A, Bachrach N. & et al. (2021).The impact of childhood maltreatment on the severity of childhood-related posttraumatic stress disorder in adults [Link]. 
Ravens Sieberer U, Karow A, Barthel D & et al. (2014). How to assess quality of life in     child and adolescent psychiatry. Dialogues in clinical neuroscience, 16: 147-158.
Smith MR, Robinson L, Segal J. (2018). Child abuse and Neglect, [Link].
Ustuner Top F, Huseyin Cam H. (2020). Childhood maltreatment among university students in turkey: prevalence, demographic factors, and health- related quality of life consequences [Link].
World Health Organization. (2010). Child maltreatment. [Link]
World Health organization. (2020). Global status report on preventing violence against children. [Link]

_||_