سیاست و زیبایی‌شناسی: سوژگی کولبران در جنبش روزمره
الموضوعات :مهشین سیاوش پوری 1 , محمدرضا تاجیک 2 , حسین‌علی نوذری 3
1 - دانشجوی دکترای علوم سیاسی (مسائل ایران)، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق الهیات و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
2 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
3 - گروه علوم سیاسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
الکلمات المفتاحية: سوژۀ سیاسی, زیبایی شناسی, کنش سیاسی, جنبش روزمره,
ملخص المقالة :
فقدان امکانات مناسب برای زندگی تنها مختص به مناطق کردنشین نمی‌شود؛ بلکه بیشتر مناطق مرزنشین ایران به خاطر شرایط سخت اقلیمی و نزدیکی به مرز به قاچاق کالا مبادرت می‌کنند. استان‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر و خوزستان نیز تقریبا شرایط مشابهی با استان-های کردنشین کشور دارند. در سال‌های اخیر می‌بینیم زندگی سخت کولبران کرد بیش از سایر مناطق مرزی مورد بحث و بررسی روشنفکران و جامعه شناسان قرار گرفته است. به نظر می‌رسد کولبران توانسته‌اند یک تصویر از خود در جامعه ارائه کنند. چون هم مسئولان را وادار به پاسخ-گویی در قبال آنها کرده است و هم حس همدلی مردم و مسئولان را به نفع خود ایجاد کرده است. هر پدیدۀ استثنایی بر پایۀ دلایلی شکل می‌گیرد. در این نوشتار می‌خواهم با خوانش زیبایی‌شناسیک به این پرسش پاسخ دهم که چه پدیدۀ مهمی اتفاق افتاد که جایگاه کولبران در اذهان مردم به مثابۀ یک اسطوره ارتقا داد و صحبت کردن از آنها را وارد وضعیت خاکستری کرده است. به همین منظور از الگوی نظری و روش‌شناختی ژاک رانسیر مدد گرفته شده است.
_||_
