بررسی وضعیت محیط زیستی کلانشهر اصفهان در راستای سیاست گذاری توسعه پایدار شهری بر اساس مدل DPSIR
الموضوعات :
1 - گروه محیط زیست، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2 - دانشیار گروه محیط زیست، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
الکلمات المفتاحية: کلانشهر اصفهان, سیاستگزاری, محیط زیست, مدل DPSIR.,
ملخص المقالة :
کلانشهرها به دلیل مشکلاتی که در نتیجه‌ی صنعتی شدن، افزایش جمعیت، رشد و توسعۀ شهری با آن مواجه هستند و منجر به تخریب محیط زیست آن‌ها می‌شود به طور خاص در سیاست‌های محیط زیستی مورد توجه قرار گرفته‌اند؛ زیرا عوامل یاد شده بدون در نظر داشتن توانایی و استعداد محیط برای انواع توسعه موجب بر هم خوردن توازن محیط زیست و ایجاد مشکلاتی برای بشر شده است. بنابراین یافتن راهکاری برای شناخت و سامان‌دهی محرک‌های ایجاد کننده‌ی این وضعیت می‌تواند گام نخست برای حل مسائل و مشکلات ایجاد شده باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی وضع محیط زیستی کلانشهر اصفهان بر اساس مدل DPSIR می‌باشد، تا با دنبال کردن روابط موجود در این مدل به راهکارهایی برای حل مشکلات برسیم. اطلاعات پژوهش حاضر در سال 1401 بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای، بررسی گزارشات وضع موجود و تهیه‌ی پرسشنامه و مصاحبه با خبرگان انجام شد؛ سپس این اطلاعات در چارچوب مدل یاد شده قرار داده شد و پس از تحلیل علّی- معلولی، تدابیر مدیریتی ارائه شد. بر طبق یافته‌ها، در مجموع شش نیروی محرکه برای شهر اصفهان شناسایی شد که رشد جمعیت به عنوان مهم‌ترین نیروی محرکه و در نظر گرفتن ابعاد انسانی و اجتماعی شهری شدن در برنامه‌های مدیریتی و رشد شهری به عنوان مهم-ترین راهکار در راستای سیاست گذاری توسعه پایدار شهری پیشنهاد شد. رشد جمعیت در شهر اصفهان و رشد و توسعه‌ی صنایع و تبعات ناشی از آن‌ها محیط‌زیست را در معرض انواع فشارها قرار داده که لازم است در برنامه‌ریزی-های مدیریتی مورد توجه قرار گرفته و تدابیری برای آن اندیشیده شود.
