تاثیر تمرین بادی‌ویت بر عوامل نروتروفیک کودکان دارای فلج مغزی هایپوتونیک
الموضوعات :
لیلا اکبری فرد دستگیر
1
,
فرزاد زهساز
2
,
سجاد انوشیروانی
3
,
اکبر معین
4
1 - دانشجوی دکتری گروه تربیت بدنی ، دانشکده علوم انسانی ، واحد تبریز ، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2 - دانشیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد تبریز ،دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
3 - استادیار گروه تربیت بدنی ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
4 - استادیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، مرکز سردرود،دانشگاه آزاد اسلامی، سردرود، ایران.
الکلمات المفتاحية: تمرین بادی ویت, فاکتورهای نروتروفین, فلج‌مغزی هایپوتونیک,
ملخص المقالة :
مقدمه: پژوهش حاضر تعیین تاثیر 12 هفته تمرین بادی‌ویت بر عوامل نروتروفیک کودکان دارای فلج مغزی هایپوتونیک می‌باشد. روش: تعداد 20 نفر از کودکان دارای فلج‌مغزی هایپوتونیک با میانگین سنی 8 تا 12 سال انتخاب و در دو گروه تمرین بادی ویت (10=n) و گروه کنترل (10=n) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه بادی‌ویت به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته، تمریناتی که شامل قدرت پایه، قدرت بیشینه و تمرینات اینتروال با شدت بالا بود انجام دادند. شدت تمرین در هفته اول تا سوم 25 درصد 1RM، هفته چهارم تا ششم 50 درصد، هفته هفتم تا نهم 75 درصد و در هفته‌های دهم تا دوازدهم100 درصد بود. نمونه‌های خونی 24 ساعت قبل و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری تی-مستقل برای بررسی تفاوت بین‌گروهی و آزمون تی‌همبسته برای بررسی تفاوت درون‌گروهی در سطح معنی‌داری (05/0P<) استفاده شد. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها افزایش معنی‌دار سطوح فاکتورهای نروتروفین (BDNF، NGF، IGF-1) را در گروه تمرین بادی‌ویت نشان داد. تمرینات بادی‌ویت به‌دلیل ساختاری که دارند به‌راحتی می‌توانند توسط کودکان دارای فلج مغزی هایپوتونیک به‌کار گرفته شوند. نتیجه گیری: به‌نظر می‌رسد این تمرینات با افزایش سطوح عوامل نوروتروفیک، بافت عضلات اسکلتی در این کودکان را بهبود می‌بخشد و با کند کردن روند آتروفی و کاهش بافت عضلانی، اختلال حرکتی و وضعیتی و مشکلات تعادلی آن‌ها را بهبود می‌بخشد.
_||_
