بررسی سطوح مالون دی الدئید در موش‌های مدل آزواسپرمی متعاقب یک دوره تمرینات شنا و پیوند سلول های بنیادی

الموضوعات :

سحر کوچکی ¹ (دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران)
هاجر عباس زاده ² (دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران)
پروین فرزانگی ³ (دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران)

تاريخ الإرسال : 08 الإثنين , رجب, 1444 تاريخ التأكيد : 10 الأربعاء , رجب, 1444 تاريخ الإصدار : 28 الخميس , جمادى الأولى, 1444

الکلمات المفتاحية: آزواسپرمی, مالون دی الدئید, تمرین,

ملخص المقالة :

هدف:هدف از پژوهش حاضر بررسی سطوح مالون دی الدئید در موش‌های مدل آزواسپرمی متعاقب یک دوره تمرینات شنا و پیوند سلول های بنیادی بود.روش:30 سر رت 8 هفته‌ای انتخاب، و سپس مدل آزواسپرمی با داروی بوسولفان با دوز 40 میلی‌گرم ایجاد گردید. موش‌ها به طور تصادفی در گروه های کنترل سالم(n=5)، کنترل شم(n=5)، کنترل آزواسپرمی(n=5)، آزواسپرمی+ تمرین(n=5)، گروه آزواسپرمی+سلول(n=5)و گروه آزواسپرمی+سلول+ تمرین(n=5)قرار داده شدند. یک ماه بعد از ایجاد مدل یک بار سلول‌های بنیادی به صورت پیوند در ناحیه مجران دفران به میزان یک میلیون سلول برای هر موش پیوند زده شد و پس از بهبود، به صورت روزانه به مدت 30 دقیقه در روز 5 روز در هفته شنا انجام دادند که این زمان به مدت 8 هفته انجام گرفت. سطوح مالون دی الدئید توسط روش تیوباربیتوریک اسید اندازه گیری و کلیه محاسبات با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS/23و در سطح معنی‌دار 05/0 p≤ انجام شد.یافته ها:نتایج نشان داد که القای مدل آزواسپرمی سبب افزایش سطوح مالون دی الدئید بافت بیضه نسبت به گروه سالم شد(P=0.002) و تمرین ورزشی در ترکیب با سلول‌درمانی سبب کاهش غیرمعنادار سطوح مالون دی الدئید بافت بیضه در موش‌های مدل آزواسپرمی شد(P>0.05). نتیجه گیری:به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر بیانگر افزایش سطوح مالون دی الدئید در سلول های بافت بیضه موش‌های مدل آزواسپرمی نسبت به گروه سالم می‌ باشد. از طرفی، فعالیت ورزشی منظم هوازی مانند شنا به همراه سلول درمانی احتمالا در مهار آثار ناشی از بیماری‌های ناباروری از طریق کاهش سطوح مالون دی الدئید و کاهش استرس اکسیداتیو کمک کننده خواهد بود.