مقایسه رابطه ی سطح فعالیت بدنی با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر تیزهوشان قبل و یک سال بعد از قرنطینه کرونا

الموضوعات :

یسنا سلیمی ¹ , محمد رضا فدائی چافی ²

1 - کارشناس ارشد، گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
2 - استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

تاريخ الإرسال : 13 الأحد , جمادى الثانية, 1443 تاريخ التأكيد : 06 الأحد , ذو القعدة, 1443 تاريخ الإصدار : 23 الأربعاء , ذو القعدة, 1443

الکلمات المفتاحية:

ملخص المقالة :

هدف از انجام این تحقیق مقایسه رابطه سطح فعالیت بدنی با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر تیزهوشان قبل و یک سال بعد از قرنطینه کرونا بود.روش پژوهش از نوع همبستگی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری شامل ۱۵۰ دانش‌آموزان پسر تیزهوشان مقطع متوسطه دوم رشت بود. با استفاده از جدول مورگان 104 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. تکمیل پرسشنامه‌های فعالیت بدنی بک و انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس به صورت آنلاین از طریق ارسال در فضای مجازی انجام شد. از آزمون کلموگراف-اسمیرنف جهت تعیین توزیع طبیعی داده‌-ها از آزمون همبستگی اسپیرمن جهت بررسی رابطه بین متغیرها از آزمون z فیشر جهت مقایسه ضرایب همبستگی قبل و بعد از قرنطینه و از آزمون ویلکاکسون جهت مقایسه متغیرها قبل و بعد از کرونا استفاده شد.نتایج نشان داد بین سطح فعالیت بدنی دانش‌ آموزان قبل و بعد از گذشت یک سال از قرنطینه کرونا تفاوت معنی‌داری وجود نداشت؛ اما تغییرات شاخص توده بدن (016/0=p) و انگیزه پیشرفت تحصیلی (001/0=p) معنی‌دار بود. مقایسه رابطه بین سطح فعالیت بدنی و انگیزه پیشرفت تحصیلی قبل (40/0=p و 08/0=r) و بعد (5/0=p و 05/0-=r) از قرنطینه نشان داد تفاوت بین دو رابطه معنی‌دار نبود.نتایج حاکی از افزایش شاخص توده بدنی و کاهش انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پس از گذشت یک سال از قرنطینه کرونا بود؛ اما رابطه بین سطح فعالیت بدنی و انگیزه پیشرفت تحصیلی قبل و بعد از کرونا پایین و مشابه بود. ازجمله دلایل پایین بودن روابط بین متغیرها می‌توان به همگن بودن سطح فعالیت بدنی و انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیزهوشان اشاره کرد.