منادی رئالیسم انقلابی در عصر مشروطه
الموضوعات :پروانه رمضانی 1 , رضا فرصتی جویباری 2 , مهر علی یزدان پناه 3
1 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر
2 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر
3 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر
الکلمات المفتاحية: شعر, اجتماع, رئالیسم, مشروطه, فرّخی یزدی,
ملخص المقالة :
مکتب رئالیسم یکی از بنیادیترین مکاتب هنری است که در اواسط قرن نوزدهم در فرانسه ظهورکرد و بهسرعت گسترشیافت. پرهیز از تخیّل و الهامهای درونی رمانتیکها و پرداختن به واقعیتهای عالم بیرون از اساسیترین اصول این مکتب بود که شاعران، نویسندگان و هنرمندان را بهسویخویشکشاند. در ایران نیز همگام با حرکتهای مشروطهخواهان، شاعران و نویسندگان به مسائل اجتماعی و انحطاط و عقبماندگی کشور، توجه نشان دادند. عصر مشروطه را باید نقطه عطفی در ورود شعر به حوزۀ زندگی مردم و مسائل جامعه و متمایل شدن آن به واقعگرایی دانست. از میان شاعران این دوره، فرّخی یزدی با گرایش شدید به آزادیخواهی وحمایت از کارگران وکشاورزان، به اوضاع کشور توجه نشان داد. هدف این پژوهش نخست؛ معرفی عناصر اصلی رئالیسیم در اشعار فرّخی یزدی وسرانجام؛ تحلیل اشعار فرّخی برمبنای اصول وقواعد آن مکتب است.
_||_
